dunyadan
Aktif Üye
Anne Tyler ve ben Baltimore dışındaki yaş grubunda yapay bir gölet manzaralı bir kanepede oturduk. 2022'de oraya taşındı ve odunsu yürüyüş parkurları, tuzlu su havuzu ve sanat stüdyosu ile yeri yeterince seviyor.
Ama ben 83 yaşında olan Tyler, kapsamlı tesiste hangi kulüplere veya etkinliklere katıldığını sorduğumda, cevabı “Hiçbir şey?”
Tyler kitap yazmakla çok meşgul. 25. romanı “Haziran ayında Üç Gün” 11 Şubat'ta piyasaya sürülecek ve zaten bir tane daha sızıyor.
“Her hafta içi sabah bir kalem almalıyım,” dedi ve üniversite topu Signos koleksiyonunu siyah mürekkeple göstermek için bir çekmeceden açtı. “Hizalanmadın. Parmağımda bir yama giydim ve şimdi hiç ihtiyacım yok. “
Nadiren röportaj veren ve iş hakkında zarif bir şekilde sorular veren Tyler'ın bir vahiy. “Zanaat” da (bu bağlamda asla kullanmayacağı bir kelime) gizli veya batıl inançlı olduğu söz konusu değildir. Hoopla'nın ne hakkında olduğunu anlamıyor: Bir yazı rutini kurdu ve basitçe yakalandı.
Tyler, 60 yıldan fazla bir süredir edebi dünyanın ayrılmaz bir parçası.
İlk kitabı 1964'te yayınlandığında, The Times Critic bunu “çok iyi bir roman, çok olgun, çok nazikçe akıllıca ve ceket üzerine basılmadığında çok eğlenceli, sadece birkaç okuyucu olarak nitelendiriyor Bayan Tyler'ın sadece 22 yaşında olduğundan şüphelenirdi. “
O zamandan beri Tyler birkaç yılda bir kitap üretti. 1989'da “Nefes Saatleri” için Pulitzer Ödülü kazandı ve Ulusal Kitap Ödülü için üç kez finalist. Romanları dünya çapında 13 milyon kopya sattı ve bazıları “Dünyevi Sahipler” (1977) ve “The Catemental Turist” (1985) dahil olmak üzere filmlere işlendi.
Hikayeleri, farklı rahatsızlığa sahip engellere karşı ayarlanmış dar ama iyi eksantrik gösterme eğilimindedir. Çoğu Baltimore'da gerçekleşir ve ilginçten işlevsizliğe kadar bir spektrumda aileler etrafında döner.
Bunlar kitap kulüpleri, el bagaj çantaları ve en çok satanlar listeleridir, ancak Tyler'ın romanlarının iki yatak odası ile bireysel hikayelerinde herhangi bir kopyasını bulamazlar. Azaltıldığında hiçbirini tutmadı.
“Neden onunla ilgilenmeliyim?” Dedi Tyler. “Kindle kopyalarını sipariş ettim, böylece bir şeyleri kontrol edebiliyorum.”
Programı her sabah aynı: Öncelikle yürüyüşe çıkıyor. Sonra büyük kızı Tezh Modarressi tarafından iki Hopperesque resminin altında beyaz bir masada oturuyor. Kahve kremalı kahve içiyor ve uzun bir elle yazılı olmayan bir kağıda yazıyor. İyi bir parçanız varsa – birkaç sayfa veya bir sahne – dizüstü bilgisayarına müdahale etti.
Büyülü kelime sayısı yoktur, belirli bir günlük hedef yoktur.
Tyler, “Birinci sayfa, Bölüm 1, ilk etkinlik yazıyorum ve devam ediyorum” dedi. Kendilerine işkence yapmazlar veya yüzen fikirleri sürdürmeye çalışmazlar. “İhtiyata karşı çıkmalı, hurda tutmalı ve başka bir şeye dönüştürmelisiniz. Ölüm öpücüğü. “
Topluluğun emekli maaşının yüksek performanslı parçalanması hakkında övgüde bulundu: “Kağıt topakları topladınız ve sadece kayboluyor!”
Bazen Tyler, noter kartlara yazdığı ve “Blue Box” adıyla benekli bir kapta istiflediği bir gözlem ve konuşma bölümüne danışıyor. (Selefi maviydi; adı sıkışmış.) Bazı kartlar 30 yıl veya daha uzun bir süredir düşünülüyor, ancak bakımına katkıda bulunmaya devam ediyor.
“Onu boşaltıp işi bitirebilmeliyim, değil mi?” Dedi Tyler. “Sorun şu ki, her zaman yeni şeyler geliyor.”
Tyler, yirmi yıl içinde sadece yayıncısı Alfred A. Knopf'un ofislerini ziyaret etti. Üç editörle çalıştı – Judith Jones ve Sonny Mehta, her ikisi de efsanesi ve şimdi bir röportajda Tyler tarafından korkutulduğunu söyleyen Diana Tejerina Miller.
Miller, “Ciltsiz kitaplarını annemin kitap rafından aldığımı hatırlıyorum.” Dedi. “Bitmiş işler sunuyor. Bazı yazarlar editörleriyle bir tür beyin fırtınasında farklı aşamalarda konuşmak istiyorlar. Anne mümkün olduğunca bir roman alır. “
Bir kitap doğar doğmaz, Tyler gidelim. “Heimweh Restoranında Akşam Yemeği” (1982) ve “Fransız Örgü” (2022) 'den güzel bir yedek ile, artık tatil bileti alışverişi yapmadığı bir kuzeni anımsatmış gibi anlattı.
Tyler, “Sokakta vurduğunda yetişkin yavru kedisini tanımayan bir anne kedi gibi.” Dedi. “Bir kitap hazır ve sonra onu koydum ve tam olarak ne olduğunu hatırlamalıyım Ki bitti mi? “
Tyler öğretir, herhangi bir konferans kabul etmez, sosyal medyada yer alır veya bir yazı grubuna veya bir kitap kulübüne aittir.
“Kitapları iyi tartışmıyorum,” dedi. “Okudum, atıyorum, yeni bir tane okudum.”
Yıllar önce yazmayı bıraktı. Tyler, “Bu, kurgusal olmayan tek seyahatimdi,” dedi. “Kurgu yazdığımda ve yeterince derinleştiğimde, aniden gerçeği söylüyormuşum gibi geliyor. Kurgu olmayan kitaplar yazdığımda, kesinlikle inandığım bir şey yazıyorum ve bir yalan gibi görünecek. “
1991'de Tyler “Nesne Saatleri” ni, Anna Quindlen'in The Times for Times'ın ilk romanı. Quindlen E -Mail'de “Bu karışık bir incelemeydi, ama hikayeyi nasıl harekete geçireceğinden bir şey öğrendim.” “Daha da önemlisi, edebi bir isim olmanın ve oyunda biriyle hala açık ve cömert olmanın mümkün olduğunu öğrendim.”
“Here Bir An” ve “Büyük Küçük Yalanlar” ın yazarı Liane Moriarty, diğer şeylerin yanı sıra, “kazara turist” in ilk Tyler romanı olduğunu yazdı: “Benim için bir vahiydi. sıradan bir ev hayatı olan sıradan insanlar hakkında böyle komik, harika bir kitap yazabilirdi. Bana ilham veren tüm bu küçük mükemmel detaylardı. “
Moriarty devam etti: “Bazen bir Anne Tyler kitabı yazmak için oturuyorum, bir sayfa okudum ve sonra bana şöyle dedi:” Tamam, sadece bunu yapan Liana. “
Tyler kitaplarında onay sayfaları içermez veya epigraf kullanır. “Bir Patchwork Planet” (1998) kitaplarından sadece biri bir özveri içeriyor: “Kocam Taghi Modarressi'nin sevgi dolu bir anısına.”
Bir psikiyatrist ve romancı olan Modarressi, 1997'de öldü, ancak Tyler'ın kapısındaki zil altında küçük baskada görünen soyadı. Bu, bazı komşularının neden en iyi yazar olduğu hakkında hiçbir fikri olmadığını açıklayabilir.
“Neden bilmelisin?” Gerçekten Tyler'a sordu. “Yazarlar film yıldızları gibi değil. Yüzlerini her yerde görmüyorsun. “
Ayrıca şöyle dedi: “Kaç kişi kitap okuyor?”
Tyler, sadece birkaç roman yazan Claire Keegan gibi yazarlara hayran kalıyor. Çok fazla yazdığından korkuyor ve listesindeki ilkini dağıtmayı umursamıyor. Onun yazarı Madison Smartt Bell tarafından tanıştığı Susan Muaddi Duraj tarafından “Arkada Deniz” i tavsiye etti.
Tyler ve Bell 40 yıldır arkadaş oldular. Bu süre zarfında Tyler'ın “Pratik Olarak Asla” çalışmasını tartıştılar, Bell bir e -Mail'de yazdı. “İyi ya da kötü bir yazı günü olup olmadığını söyleyebilirdi, ama artık değil. Diğer insanların çalışmaları hakkında kapsamlı konuşmalar yapabiliriz (Anne her zaman çağdaş kurgu hakkında tutulur), ama bizimkiyle ilgili değil. “
İşte Tyler konularının kısmi bir listesi Olmuş Konuşmaktan mutluluk duyuyorum: annelik, daha önce, saç, otel, kız kardeş, torun, yemek alımları, kediler, covid, yemek pişirme (kararlı, hava filizi kızartılmış) ve gönüllü olduğu yerel ilkokul.
Bu son konuda söyleyecek çok şeyi vardı.
Tyler, “Çocukların Covid zamanlarında nasıl geri döndüklerini duymaya devam ettim.” Dedi. “Tanrı saklayın, kimseye matematik öğretmeliyim, ama okumayı öğrenen bir çocukla oturmakta çok iyiyim. Sadece bu süreci seviyorum. “
Tyler temel bir yetenek testinden geçtikten sonra üçüncü sınıf öğrencileri ile bir araya getirildi. Sınıfta öğretmenin gerçekliği umduğu şey değildi: ilk görevi, harflerle basılan ve birkaç yıllık yardımların gördüklerini kaydetmesine yardımcı olan üçlü küpleri yuvarlamaktı.
“Yazmalısın: Ölü. Bu bir kelime mi, bu bir kelime değil mi? Bu bir kelime. Evet. Tek kelime değil, ”dedi Tyler. “Bu çocuklar çok sıkıldı. Biri banyoya gitti. Tabii ki tuvalete gitmek zorunda kaldı; Ayrıca tuvalete gitmek zorunda kalacaktım! “
Bir sonraki etkinlik de aynı derecede mutluydu. Öğrenciler gelecekteki benliğine mektuplar yazdılar ve hedeflerine nasıl ulaşmak istedikleri konusunda dikkatli ayrıntılarda açıklandılar. Örneğin, inşaat işinde çalışmak istiyorsanız, kullanmanız gereken araçları listelediniz.
Tyler, “Bunu en cesaret kırıcı ve demoralize edici şey buldum.” Dedi.
Şimdi Tyler zaman zaman öğleden sonraları okul için giyim bağışlarını sıralamak için harcıyor. Diğer gönüllülerle sohbet etmekten ve kendini “kanatlar gibi fırfırlarla” bir payet elbisesi alacak kadar şanslı olan öğrenciye tanıtmaktan hoşlanıyor.
Ancak çoğunlukla, komşuları bahçecilik, arıcılık ve dikdörtgen seramik iken Tyler.
Ayrıca “Haziran ayında üç gün” yayınlanmasına da hazırlanıyor.
Kitap kendinizi 176 sayfaya sokuyor ve tek çocuklarının düğünü boyunca sosyal olarak hantal bir boşanmış çift takip ediyor. Tabii ki Baltimore'da gerçekleşiyor. Tyler orada yetişkin yaşamının çoğunu orada yaşadı, ancak şehri artık olduğu gibi tanımadığını itiraf etti.
Aslında, Tyler'ın son kitapları her seferinde zamanın dışında tanımlanmış gibi görünüyor. Tam olarak eski değil, ancak gençler, ter içinde daha rahat hissediyorlarsa yaka gömlekleri giyiyormuş gibi olduklarından daha resmidirler.
Bununla birlikte, ebeveynler ve çocuklar zamansız kalıplara çarptı: hayranlık, sıkıntı, bağlantı, tekrar. Tyler, insanlar arasındaki alanı aydınlatır ve dışarıda olmanın nasıl bir his olduğunu gösterir. Bu onun süper gücü (Marvel karakterleri için rezerve edeceği bir kelime) ve yaşla birlikte daha da güçlendi.
Ziyaretimizin sonunda Tyler ön kapısına giderken. Çocuklar için birkaç kitap yazan ve resmeden küçük kızı Mitra Modarressi tarafından çerçeveli bir çizim yapmamı istedi. Resim, birlikte çalıştıkları “Tumble Kulesi” nden geldi ve Tyler detayların üzerinde durdu – bir iplik topu, bir kedi, bir çocuk odasının kaotik karmaşası.
Sonra ceketimi bir dolaptan çıkarmak için kendi sıradan yatak odasından birine kayboldu.
“Onlarla konuşmaktan gerçekten keyif aldım,” dedi Tyler ve kollarıma çarparken ceketi tam olarak doğru yükseklikte tuttu. “Mektubum hakkında konuşmak zorunda olduğumuz için üzgünüm.”
Ama ben 83 yaşında olan Tyler, kapsamlı tesiste hangi kulüplere veya etkinliklere katıldığını sorduğumda, cevabı “Hiçbir şey?”
Tyler kitap yazmakla çok meşgul. 25. romanı “Haziran ayında Üç Gün” 11 Şubat'ta piyasaya sürülecek ve zaten bir tane daha sızıyor.
“Her hafta içi sabah bir kalem almalıyım,” dedi ve üniversite topu Signos koleksiyonunu siyah mürekkeple göstermek için bir çekmeceden açtı. “Hizalanmadın. Parmağımda bir yama giydim ve şimdi hiç ihtiyacım yok. “
Nadiren röportaj veren ve iş hakkında zarif bir şekilde sorular veren Tyler'ın bir vahiy. “Zanaat” da (bu bağlamda asla kullanmayacağı bir kelime) gizli veya batıl inançlı olduğu söz konusu değildir. Hoopla'nın ne hakkında olduğunu anlamıyor: Bir yazı rutini kurdu ve basitçe yakalandı.
Tyler, 60 yıldan fazla bir süredir edebi dünyanın ayrılmaz bir parçası.
İlk kitabı 1964'te yayınlandığında, The Times Critic bunu “çok iyi bir roman, çok olgun, çok nazikçe akıllıca ve ceket üzerine basılmadığında çok eğlenceli, sadece birkaç okuyucu olarak nitelendiriyor Bayan Tyler'ın sadece 22 yaşında olduğundan şüphelenirdi. “
O zamandan beri Tyler birkaç yılda bir kitap üretti. 1989'da “Nefes Saatleri” için Pulitzer Ödülü kazandı ve Ulusal Kitap Ödülü için üç kez finalist. Romanları dünya çapında 13 milyon kopya sattı ve bazıları “Dünyevi Sahipler” (1977) ve “The Catemental Turist” (1985) dahil olmak üzere filmlere işlendi.
Hikayeleri, farklı rahatsızlığa sahip engellere karşı ayarlanmış dar ama iyi eksantrik gösterme eğilimindedir. Çoğu Baltimore'da gerçekleşir ve ilginçten işlevsizliğe kadar bir spektrumda aileler etrafında döner.
Bunlar kitap kulüpleri, el bagaj çantaları ve en çok satanlar listeleridir, ancak Tyler'ın romanlarının iki yatak odası ile bireysel hikayelerinde herhangi bir kopyasını bulamazlar. Azaltıldığında hiçbirini tutmadı.
“Neden onunla ilgilenmeliyim?” Dedi Tyler. “Kindle kopyalarını sipariş ettim, böylece bir şeyleri kontrol edebiliyorum.”
Programı her sabah aynı: Öncelikle yürüyüşe çıkıyor. Sonra büyük kızı Tezh Modarressi tarafından iki Hopperesque resminin altında beyaz bir masada oturuyor. Kahve kremalı kahve içiyor ve uzun bir elle yazılı olmayan bir kağıda yazıyor. İyi bir parçanız varsa – birkaç sayfa veya bir sahne – dizüstü bilgisayarına müdahale etti.
Büyülü kelime sayısı yoktur, belirli bir günlük hedef yoktur.
Tyler, “Birinci sayfa, Bölüm 1, ilk etkinlik yazıyorum ve devam ediyorum” dedi. Kendilerine işkence yapmazlar veya yüzen fikirleri sürdürmeye çalışmazlar. “İhtiyata karşı çıkmalı, hurda tutmalı ve başka bir şeye dönüştürmelisiniz. Ölüm öpücüğü. “
Topluluğun emekli maaşının yüksek performanslı parçalanması hakkında övgüde bulundu: “Kağıt topakları topladınız ve sadece kayboluyor!”
Bazen Tyler, noter kartlara yazdığı ve “Blue Box” adıyla benekli bir kapta istiflediği bir gözlem ve konuşma bölümüne danışıyor. (Selefi maviydi; adı sıkışmış.) Bazı kartlar 30 yıl veya daha uzun bir süredir düşünülüyor, ancak bakımına katkıda bulunmaya devam ediyor.
“Onu boşaltıp işi bitirebilmeliyim, değil mi?” Dedi Tyler. “Sorun şu ki, her zaman yeni şeyler geliyor.”
Tyler, yirmi yıl içinde sadece yayıncısı Alfred A. Knopf'un ofislerini ziyaret etti. Üç editörle çalıştı – Judith Jones ve Sonny Mehta, her ikisi de efsanesi ve şimdi bir röportajda Tyler tarafından korkutulduğunu söyleyen Diana Tejerina Miller.
Miller, “Ciltsiz kitaplarını annemin kitap rafından aldığımı hatırlıyorum.” Dedi. “Bitmiş işler sunuyor. Bazı yazarlar editörleriyle bir tür beyin fırtınasında farklı aşamalarda konuşmak istiyorlar. Anne mümkün olduğunca bir roman alır. “
Bir kitap doğar doğmaz, Tyler gidelim. “Heimweh Restoranında Akşam Yemeği” (1982) ve “Fransız Örgü” (2022) 'den güzel bir yedek ile, artık tatil bileti alışverişi yapmadığı bir kuzeni anımsatmış gibi anlattı.
Tyler, “Sokakta vurduğunda yetişkin yavru kedisini tanımayan bir anne kedi gibi.” Dedi. “Bir kitap hazır ve sonra onu koydum ve tam olarak ne olduğunu hatırlamalıyım Ki bitti mi? “
Tyler öğretir, herhangi bir konferans kabul etmez, sosyal medyada yer alır veya bir yazı grubuna veya bir kitap kulübüne aittir.
“Kitapları iyi tartışmıyorum,” dedi. “Okudum, atıyorum, yeni bir tane okudum.”
Yıllar önce yazmayı bıraktı. Tyler, “Bu, kurgusal olmayan tek seyahatimdi,” dedi. “Kurgu yazdığımda ve yeterince derinleştiğimde, aniden gerçeği söylüyormuşum gibi geliyor. Kurgu olmayan kitaplar yazdığımda, kesinlikle inandığım bir şey yazıyorum ve bir yalan gibi görünecek. “
1991'de Tyler “Nesne Saatleri” ni, Anna Quindlen'in The Times for Times'ın ilk romanı. Quindlen E -Mail'de “Bu karışık bir incelemeydi, ama hikayeyi nasıl harekete geçireceğinden bir şey öğrendim.” “Daha da önemlisi, edebi bir isim olmanın ve oyunda biriyle hala açık ve cömert olmanın mümkün olduğunu öğrendim.”
“Here Bir An” ve “Büyük Küçük Yalanlar” ın yazarı Liane Moriarty, diğer şeylerin yanı sıra, “kazara turist” in ilk Tyler romanı olduğunu yazdı: “Benim için bir vahiydi. sıradan bir ev hayatı olan sıradan insanlar hakkında böyle komik, harika bir kitap yazabilirdi. Bana ilham veren tüm bu küçük mükemmel detaylardı. “
Moriarty devam etti: “Bazen bir Anne Tyler kitabı yazmak için oturuyorum, bir sayfa okudum ve sonra bana şöyle dedi:” Tamam, sadece bunu yapan Liana. “
Tyler kitaplarında onay sayfaları içermez veya epigraf kullanır. “Bir Patchwork Planet” (1998) kitaplarından sadece biri bir özveri içeriyor: “Kocam Taghi Modarressi'nin sevgi dolu bir anısına.”
Bir psikiyatrist ve romancı olan Modarressi, 1997'de öldü, ancak Tyler'ın kapısındaki zil altında küçük baskada görünen soyadı. Bu, bazı komşularının neden en iyi yazar olduğu hakkında hiçbir fikri olmadığını açıklayabilir.
“Neden bilmelisin?” Gerçekten Tyler'a sordu. “Yazarlar film yıldızları gibi değil. Yüzlerini her yerde görmüyorsun. “
Ayrıca şöyle dedi: “Kaç kişi kitap okuyor?”
Tyler, sadece birkaç roman yazan Claire Keegan gibi yazarlara hayran kalıyor. Çok fazla yazdığından korkuyor ve listesindeki ilkini dağıtmayı umursamıyor. Onun yazarı Madison Smartt Bell tarafından tanıştığı Susan Muaddi Duraj tarafından “Arkada Deniz” i tavsiye etti.
Tyler ve Bell 40 yıldır arkadaş oldular. Bu süre zarfında Tyler'ın “Pratik Olarak Asla” çalışmasını tartıştılar, Bell bir e -Mail'de yazdı. “İyi ya da kötü bir yazı günü olup olmadığını söyleyebilirdi, ama artık değil. Diğer insanların çalışmaları hakkında kapsamlı konuşmalar yapabiliriz (Anne her zaman çağdaş kurgu hakkında tutulur), ama bizimkiyle ilgili değil. “
İşte Tyler konularının kısmi bir listesi Olmuş Konuşmaktan mutluluk duyuyorum: annelik, daha önce, saç, otel, kız kardeş, torun, yemek alımları, kediler, covid, yemek pişirme (kararlı, hava filizi kızartılmış) ve gönüllü olduğu yerel ilkokul.
Bu son konuda söyleyecek çok şeyi vardı.
Tyler, “Çocukların Covid zamanlarında nasıl geri döndüklerini duymaya devam ettim.” Dedi. “Tanrı saklayın, kimseye matematik öğretmeliyim, ama okumayı öğrenen bir çocukla oturmakta çok iyiyim. Sadece bu süreci seviyorum. “
Tyler temel bir yetenek testinden geçtikten sonra üçüncü sınıf öğrencileri ile bir araya getirildi. Sınıfta öğretmenin gerçekliği umduğu şey değildi: ilk görevi, harflerle basılan ve birkaç yıllık yardımların gördüklerini kaydetmesine yardımcı olan üçlü küpleri yuvarlamaktı.
“Yazmalısın: Ölü. Bu bir kelime mi, bu bir kelime değil mi? Bu bir kelime. Evet. Tek kelime değil, ”dedi Tyler. “Bu çocuklar çok sıkıldı. Biri banyoya gitti. Tabii ki tuvalete gitmek zorunda kaldı; Ayrıca tuvalete gitmek zorunda kalacaktım! “
Bir sonraki etkinlik de aynı derecede mutluydu. Öğrenciler gelecekteki benliğine mektuplar yazdılar ve hedeflerine nasıl ulaşmak istedikleri konusunda dikkatli ayrıntılarda açıklandılar. Örneğin, inşaat işinde çalışmak istiyorsanız, kullanmanız gereken araçları listelediniz.
Tyler, “Bunu en cesaret kırıcı ve demoralize edici şey buldum.” Dedi.
Şimdi Tyler zaman zaman öğleden sonraları okul için giyim bağışlarını sıralamak için harcıyor. Diğer gönüllülerle sohbet etmekten ve kendini “kanatlar gibi fırfırlarla” bir payet elbisesi alacak kadar şanslı olan öğrenciye tanıtmaktan hoşlanıyor.
Ancak çoğunlukla, komşuları bahçecilik, arıcılık ve dikdörtgen seramik iken Tyler.
Ayrıca “Haziran ayında üç gün” yayınlanmasına da hazırlanıyor.
Kitap kendinizi 176 sayfaya sokuyor ve tek çocuklarının düğünü boyunca sosyal olarak hantal bir boşanmış çift takip ediyor. Tabii ki Baltimore'da gerçekleşiyor. Tyler orada yetişkin yaşamının çoğunu orada yaşadı, ancak şehri artık olduğu gibi tanımadığını itiraf etti.
Aslında, Tyler'ın son kitapları her seferinde zamanın dışında tanımlanmış gibi görünüyor. Tam olarak eski değil, ancak gençler, ter içinde daha rahat hissediyorlarsa yaka gömlekleri giyiyormuş gibi olduklarından daha resmidirler.
Bununla birlikte, ebeveynler ve çocuklar zamansız kalıplara çarptı: hayranlık, sıkıntı, bağlantı, tekrar. Tyler, insanlar arasındaki alanı aydınlatır ve dışarıda olmanın nasıl bir his olduğunu gösterir. Bu onun süper gücü (Marvel karakterleri için rezerve edeceği bir kelime) ve yaşla birlikte daha da güçlendi.
Ziyaretimizin sonunda Tyler ön kapısına giderken. Çocuklar için birkaç kitap yazan ve resmeden küçük kızı Mitra Modarressi tarafından çerçeveli bir çizim yapmamı istedi. Resim, birlikte çalıştıkları “Tumble Kulesi” nden geldi ve Tyler detayların üzerinde durdu – bir iplik topu, bir kedi, bir çocuk odasının kaotik karmaşası.
Sonra ceketimi bir dolaptan çıkarmak için kendi sıradan yatak odasından birine kayboldu.
“Onlarla konuşmaktan gerçekten keyif aldım,” dedi Tyler ve kollarıma çarparken ceketi tam olarak doğru yükseklikte tuttu. “Mektubum hakkında konuşmak zorunda olduğumuz için üzgünüm.”