amerikali
Üye
Kendi kuşağının en hırslı yazarlarından biri olan, 1990 tarihli göz kamaştırıcı romanı “Sahip Olma” ile Booker Ödülü’nü kazanan ve romancı ve uzlaşmaz bir entelektüel olarak kendisine uluslararası ün kazandıran AS Byatt, Perşembe günü Londra’daki evinde hayatını kaybetti. 87 yaşındaydı.
Uzun süredir yayıncısı olan Chatto & Windus, Cuma günü yaptığı açıklamada ölümü duyurdu. Ölüm nedeni belirtilmedi.
Bayan Byatt, yayımladığı on bir roman ve altı kısa öykü koleksiyonuyla yeni akademik standartları yıkan parlak bir eleştirmen ve akademisyendi. 1991’de Haberler Magazine ile yaptığı bir röportajda “Ben tesadüfen roman yazmış bir akademisyen değilim” diye öfkeyle konuşuyordu. “Ben akademik açıdan oldukça iyi olan bir romancıyım.”
Bayan Byatt’ın entelektüel tutkusu “Sahip Olma”da açıkça görülüyordu. “Bir Romantizm” alt başlıklı bu, bir yasadışı aşk hikayesinin diğerinin içine yerleştirildiği bilimsel bir dedektif hikayesidir: Bir çift Viktorya döneminde, diğeri ise 20. yüzyılın sonlarında yaşamaktadır. 1985 yılında genç bir bilim adamı Londra kütüphanesinde olağanüstü bir şey keşfettiğinde gizem ortaya çıkmaya başlar: Viktorya dönemi şiirinin nadir bir kopyasında saklı eski aşk mektupları.
Bu aşk ilişkisini araştırmak, onun izini süren iki modern bilim adamını da aşık olmaya zorlar. Bu arada Bayan Byatt, akademinin zaaflarıyla dalga geçerken, kendi kurgusal kahramanlarının sesiyle zahmetsizce kendi Viktorya dönemi şiirlerini yazıyor.
“Possession” beklenmedik bir çok satan kitap haline geldi ve 2002 yılında Neil LaBute tarafından yönetilen ve Gwyneth Paltrow’un başrol oynadığı uzun metrajlı bir filme uyarlandı. “Melekler ve Böcekler” (1992) adlı kitabından bir kısa roman, 1995 yılında Philip Haas tarafından Oscar’a aday gösterildi. Her iki film uyarlaması da Bayan Byatt’ın çağdaş İngiliz edebiyatının yelpazesini genişleten bir yazar olarak görünürlüğünü artırdı.
“Ele Geçirilme”, bir yasadışı aşk öyküsünü diğerinin içine yerleştiren bilimsel bir dedektif öyküsüdür.Kredi…Penguin Random House aracılığıyla
Bayan Byatt, “Güneşin Gölgesi” (1964) ve “Oyun” (1967) adlı ilk iki romanı ve ardından Frederica Potter Quartet adlı dört ciltlik bir seriyle edebi itibarını yavaş ve istikrarlı bir şekilde kazandı.
Bayan Byatt gibi Frederica ve kardeşleri de, iyi eğitimli kadınların bile evlendiklerinde çalışmayı bırakmalarının beklendiği 20. yüzyılın ortalarında İngiltere’de reşit oldular. Bayan Byatt’ın en büyük korkusu aile içinde sıkışıp kalmaktı.
Bayan Byatt, 2009’da Guardian’a şunları söyledi: “Kafamda şöyle bir görüntü vardı, alttan çıkıp bir süreliğine ışığı görüyorum ve sonra mutfakta kilitli kalıyorum, sanırım bu benim neslimdeki pek çok kadının başına geldi. ”
Bayan Byatt’ın ilk kariyeri, ilk romanı “Bir Yaz Kuş Kafesi” (1963) anında en çok satanlar listesine giren küçük kız kardeşi yazar Margaret Drabble’ın gölgesinde kaldı. Bayan Byatt, The Paris Review’a kitap ilk yayınlandığında, kötü eleştirilerden ziyade, daha çok tanınan kız kardeşiyle sürekli karşılaştırılmasından korktuğunu söyledi. İlk romanları genel olarak saygıyla karşılansa da, bazılarının onları “Margaret Drabble gibi birinin başka bir romanı” olarak değerlendirdiğini söyledi.
Bu son derece rekabetçi edebi kız kardeşlerin arasındaki ilişki her zaman gergindi. Birbirlerinin eserlerini okumamaları veya birbirlerini sık sık görmemeleri edebiyat basınında bitmek bilmeyen dedikodulara yol açıyordu. Her iki kız kardeş de rekabetlerinin abartıldığını iddia etti, ancak Bayan Byatt 1991’de BBC’ye kuru bir şekilde kendisinin ve Bayan Drabble’ın “birbirlerinden her zaman hoşlandıklarını” söyleyerek bu iddiayı zayıflatmış olabilir.
Ancak daha sonraki yıllarda kendilerini kontrol etmekte zorlandılar ve gerginlikler zaman zaman açığa çıktı.
Kız kardeşinden sağ kurtulan Drabble, Halıdaki Desen (2009) adlı yarı otobiyografik kitabı yayınladığında Bayan Byatt The Telegraph’a, insanların başkalarının okuyacağı birinin annesinin versiyonu olmamalarını tercih ettiğini söyledi. Bayan Drabble, kız kardeşinin çok bölgesel davrandığını ve Bayan Drabble’ın romanlarından birine bir aile çay takımı dahil etmesinden rahatsız olduğunu söyledi. 2011 yılında Bayan Drabble, Telegraph’a aralarındaki kavganın onarılamaz durumda olduğunu söylemişti.
Bayan Byatt, 24 Ağustos 1936’da İngiltere’nin Sheffield kentinde Antonia Susan Drabble’da doğdu. Avukat ve yargıç olan babası John F. Drabble da iki roman yayımladı. Annesi Kathleen (Bloor) Drabble bir öğretmen ve ev hanımıydı.
Antonia en büyük çocuktu; Üç yıl sonra Margaret doğdu, ardından iki kardeşi daha geldi. Her iki ebeveyn de Cambridge Üniversitesi’ne gitmişti ve dört çocuğundan da aynısını beklemişlerdi, onlar da öyle yaptılar.
Ancak annesi açıkça Margaret’ı tercih ediyordu ve bu da iki büyük kız arasındaki rekabeti artırıyordu.
Bayan Byatt kendisini ağır astım hastası, yatakta çok fazla zaman geçiren, okumanın onun gergin ve öfkeli bir evden kaçışı olduğu mutsuz bir çocuk olarak tanımladı.
Bayan Byatt ve Bayan Drabble, annelerinin öğretmenlik yaptığı, York’taki bir Quaker yatılı okulu olan Mount School’a gönderildiler ve her ikisi de, annelerinin gittiği, Cambridge’deki kadınlar koleji olan Newnham College’a gittiler. Bayan Byatt, 1957’de İngilizce alanında “birinci” dereceyi (en yüksek dereceyle) aldı ve ardından Pennsylvania’daki Bryn Mawr College’da bir yıl yüksek lisans eğitimi aldı. Doktora çalışmalarına Oxford’daki Somerville College’da devam etti ve burada doktorası onu kurgu yazmaktan caydırdı. Bunu kendisine anlatan Bayan Byatt şunları hatırladı: “Canım, birinci sınıf diplomaya sahip her genç kız iyi bir roman yazabilmeyi bekler. Hiçbiri bunu yapamaz.”
Kredi…Penguin Random House aracılığıyla
1959’da ekonomist Ian Byatt ile evlenmek için Oxford’dan ayrıldığında akademik bursu sonlandırıldı; Benzer durumdaki erkekler burslarını kaybetmediler.
Bayan Byatt’ın 25 yaşındayken öğretim görevlisi eşi rolüne düşürülmesi onu dehşete düşürdü. Ancak iki küçük çocuğa bakarken yoğun bir çaresizlik olarak adlandırdığı şekilde yazmaya devam etti.
Evlilik 1969’da sona erdi. Yatırım analisti Peter John Duffy ile evlendi ve iki çocuğu daha oldu.
Bayan Byatt romanlar ve eleştirel çalışmalar yayınlamaya devam etti, ancak 1970’lerin başında, 11 yaşına yeni giren tek oğlu Charles’ın sarhoş bir sürücü tarafından çarpıp öldürülmesiyle bir trajedi yaşandı. Bayan Byatt, University College London’daki ilk öğretmenlik pozisyonunu henüz kabul etmişti.
Haber’a verdiği röportajda üzüntüsü hakkında “Sanırım beni kurtaran öğrencilerdi” dedi. “Başka bir dünyadaydılar; Vites değiştirmek zorunda kaldım.”
Bayan Byatt, çocuğunun kaybına acılı bir anneyi konu alan “Temmuz Hayaleti” adlı kısa öyküsünde ve bir çocuğun ölümde nasıl sürekli annesiyle birlikte kalabileceğini anlattığı “Ölü Oğlanlar” şiirinde değindi. “Yanağım onun sıcaklığından ıslandı / Ve beş gün sonra üşüdü” dizeleriyle bitiyor.
Bu deneyimin yazılarını değiştirdiğini söyledi. The Paris Review’a şunları hatırlattı: “Birden ‘Neden mutlu son yok diye düşündüm” diye hatırladı. “Herkes bunların yapay olduğunu biliyor. Neden kafiye zevkine sahip olduğunuz gibi, renk zevkine sahip olduğunuz gibi o zevke de sahip olmayasınız?
Bayan Byatt, İngiliz yazar Iris Murdoch hakkında iki kitap ve William Wordsworth ile Samuel Taylor Coleridge arasındaki ilişki üzerine bir kitap da dahil olmak üzere çok sayıda edebiyat eleştirisi eseri yazmış ve düzenlemiştir. Ayrıca Nicholas Warren’la birlikte George Eliot üzerine bir makale kitabının editörlüğünü yaptı. 1972’den 1983’e kadar University College’da İngilizce okutmanlığı yaptı.
Bazı yazıları, özellikle akademik yazıları, anlaşılması güç olacak kadar yoğun olmakla eleştirilirken, 2008’de Times of London’ın “1945’ten Bu Yana En Büyük 50 İngiliz Yazar” listesine dahil edildi.
Bayan Byatt, çağdaş İngiliz edebiyatına yaptığı katkılardan dolayı 1999 yılında Britanya İmparatorluğunun Hanımı unvanını aldı, ancak en popüler eserlerinden bazıları onu takip edecekti.
Popüler çocuk kitabı yazarı E. Nesbit’in hayatına dayanan The Children’s Book (2009) adlı romanı, peri masallarını 20. yüzyılın başlarındaki İngiliz ütopik hareketlerine ilişkin sosyal yorumlarla bütünleştiriyor. 2009’da Booker Ödülü’ne aday gösterildi ve 2010’da James Tait Black Ödülü’nü kazandı. Bayan Byatt’ın “Little Black Book of Stories” (2003) koleksiyonunda yer alan, geniş çapta antolojiye alınmış bir hikaye olan “Taş Kadın”, bir kadının annesinin ölümünden sonra taşa dönüşmesi üzerinden keder ve yaşlanma temalarını araştırıyor.
En son kitabı, 2021’de yayınlanan, kariyerini kapsayan Medusa’nın Ayak Bilekleri: Seçilmiş Hikayeler koleksiyonuydu.
Bayan Byatt’ın hayatta kalanları arasında Bayan Drabble’ın yanı sıra kocası da var; üç kızı, Antonia Byatt, Isabel Pinner ve Miranda Duffy; küçük kız kardeşi Helen Langdon, sanat tarihçisi ve yazar; ve bir erkek kardeş, Richard Drabble, avukat.
Bayan Byatt, 80’li yaşlarının başındayken, yalnızca bir yazar olarak çok şey başardığını düşünüyordu.
2016’daki bir röportajında ”Hayatımın çoğunda çok şanslı olduğumu düşünüyorum çünkü kitap yazamayacağımı bekliyordum” dedi. “Ve hiçbir zaman başka bir şey yapmak istemedim.”
Ashley Shannon Wu raporlamaya katkıda bulunmuştur.
Uzun süredir yayıncısı olan Chatto & Windus, Cuma günü yaptığı açıklamada ölümü duyurdu. Ölüm nedeni belirtilmedi.
Bayan Byatt, yayımladığı on bir roman ve altı kısa öykü koleksiyonuyla yeni akademik standartları yıkan parlak bir eleştirmen ve akademisyendi. 1991’de Haberler Magazine ile yaptığı bir röportajda “Ben tesadüfen roman yazmış bir akademisyen değilim” diye öfkeyle konuşuyordu. “Ben akademik açıdan oldukça iyi olan bir romancıyım.”
Bayan Byatt’ın entelektüel tutkusu “Sahip Olma”da açıkça görülüyordu. “Bir Romantizm” alt başlıklı bu, bir yasadışı aşk hikayesinin diğerinin içine yerleştirildiği bilimsel bir dedektif hikayesidir: Bir çift Viktorya döneminde, diğeri ise 20. yüzyılın sonlarında yaşamaktadır. 1985 yılında genç bir bilim adamı Londra kütüphanesinde olağanüstü bir şey keşfettiğinde gizem ortaya çıkmaya başlar: Viktorya dönemi şiirinin nadir bir kopyasında saklı eski aşk mektupları.
Bu aşk ilişkisini araştırmak, onun izini süren iki modern bilim adamını da aşık olmaya zorlar. Bu arada Bayan Byatt, akademinin zaaflarıyla dalga geçerken, kendi kurgusal kahramanlarının sesiyle zahmetsizce kendi Viktorya dönemi şiirlerini yazıyor.
“Possession” beklenmedik bir çok satan kitap haline geldi ve 2002 yılında Neil LaBute tarafından yönetilen ve Gwyneth Paltrow’un başrol oynadığı uzun metrajlı bir filme uyarlandı. “Melekler ve Böcekler” (1992) adlı kitabından bir kısa roman, 1995 yılında Philip Haas tarafından Oscar’a aday gösterildi. Her iki film uyarlaması da Bayan Byatt’ın çağdaş İngiliz edebiyatının yelpazesini genişleten bir yazar olarak görünürlüğünü artırdı.
“Ele Geçirilme”, bir yasadışı aşk öyküsünü diğerinin içine yerleştiren bilimsel bir dedektif öyküsüdür.Kredi…Penguin Random House aracılığıyla
Bayan Byatt, “Güneşin Gölgesi” (1964) ve “Oyun” (1967) adlı ilk iki romanı ve ardından Frederica Potter Quartet adlı dört ciltlik bir seriyle edebi itibarını yavaş ve istikrarlı bir şekilde kazandı.
Bayan Byatt gibi Frederica ve kardeşleri de, iyi eğitimli kadınların bile evlendiklerinde çalışmayı bırakmalarının beklendiği 20. yüzyılın ortalarında İngiltere’de reşit oldular. Bayan Byatt’ın en büyük korkusu aile içinde sıkışıp kalmaktı.
Bayan Byatt, 2009’da Guardian’a şunları söyledi: “Kafamda şöyle bir görüntü vardı, alttan çıkıp bir süreliğine ışığı görüyorum ve sonra mutfakta kilitli kalıyorum, sanırım bu benim neslimdeki pek çok kadının başına geldi. ”
Bayan Byatt’ın ilk kariyeri, ilk romanı “Bir Yaz Kuş Kafesi” (1963) anında en çok satanlar listesine giren küçük kız kardeşi yazar Margaret Drabble’ın gölgesinde kaldı. Bayan Byatt, The Paris Review’a kitap ilk yayınlandığında, kötü eleştirilerden ziyade, daha çok tanınan kız kardeşiyle sürekli karşılaştırılmasından korktuğunu söyledi. İlk romanları genel olarak saygıyla karşılansa da, bazılarının onları “Margaret Drabble gibi birinin başka bir romanı” olarak değerlendirdiğini söyledi.
Bu son derece rekabetçi edebi kız kardeşlerin arasındaki ilişki her zaman gergindi. Birbirlerinin eserlerini okumamaları veya birbirlerini sık sık görmemeleri edebiyat basınında bitmek bilmeyen dedikodulara yol açıyordu. Her iki kız kardeş de rekabetlerinin abartıldığını iddia etti, ancak Bayan Byatt 1991’de BBC’ye kuru bir şekilde kendisinin ve Bayan Drabble’ın “birbirlerinden her zaman hoşlandıklarını” söyleyerek bu iddiayı zayıflatmış olabilir.
Ancak daha sonraki yıllarda kendilerini kontrol etmekte zorlandılar ve gerginlikler zaman zaman açığa çıktı.
Kız kardeşinden sağ kurtulan Drabble, Halıdaki Desen (2009) adlı yarı otobiyografik kitabı yayınladığında Bayan Byatt The Telegraph’a, insanların başkalarının okuyacağı birinin annesinin versiyonu olmamalarını tercih ettiğini söyledi. Bayan Drabble, kız kardeşinin çok bölgesel davrandığını ve Bayan Drabble’ın romanlarından birine bir aile çay takımı dahil etmesinden rahatsız olduğunu söyledi. 2011 yılında Bayan Drabble, Telegraph’a aralarındaki kavganın onarılamaz durumda olduğunu söylemişti.
Bayan Byatt, 24 Ağustos 1936’da İngiltere’nin Sheffield kentinde Antonia Susan Drabble’da doğdu. Avukat ve yargıç olan babası John F. Drabble da iki roman yayımladı. Annesi Kathleen (Bloor) Drabble bir öğretmen ve ev hanımıydı.
Antonia en büyük çocuktu; Üç yıl sonra Margaret doğdu, ardından iki kardeşi daha geldi. Her iki ebeveyn de Cambridge Üniversitesi’ne gitmişti ve dört çocuğundan da aynısını beklemişlerdi, onlar da öyle yaptılar.
Ancak annesi açıkça Margaret’ı tercih ediyordu ve bu da iki büyük kız arasındaki rekabeti artırıyordu.
Bayan Byatt kendisini ağır astım hastası, yatakta çok fazla zaman geçiren, okumanın onun gergin ve öfkeli bir evden kaçışı olduğu mutsuz bir çocuk olarak tanımladı.
Bayan Byatt ve Bayan Drabble, annelerinin öğretmenlik yaptığı, York’taki bir Quaker yatılı okulu olan Mount School’a gönderildiler ve her ikisi de, annelerinin gittiği, Cambridge’deki kadınlar koleji olan Newnham College’a gittiler. Bayan Byatt, 1957’de İngilizce alanında “birinci” dereceyi (en yüksek dereceyle) aldı ve ardından Pennsylvania’daki Bryn Mawr College’da bir yıl yüksek lisans eğitimi aldı. Doktora çalışmalarına Oxford’daki Somerville College’da devam etti ve burada doktorası onu kurgu yazmaktan caydırdı. Bunu kendisine anlatan Bayan Byatt şunları hatırladı: “Canım, birinci sınıf diplomaya sahip her genç kız iyi bir roman yazabilmeyi bekler. Hiçbiri bunu yapamaz.”
Kredi…Penguin Random House aracılığıyla
1959’da ekonomist Ian Byatt ile evlenmek için Oxford’dan ayrıldığında akademik bursu sonlandırıldı; Benzer durumdaki erkekler burslarını kaybetmediler.
Bayan Byatt’ın 25 yaşındayken öğretim görevlisi eşi rolüne düşürülmesi onu dehşete düşürdü. Ancak iki küçük çocuğa bakarken yoğun bir çaresizlik olarak adlandırdığı şekilde yazmaya devam etti.
Evlilik 1969’da sona erdi. Yatırım analisti Peter John Duffy ile evlendi ve iki çocuğu daha oldu.
Bayan Byatt romanlar ve eleştirel çalışmalar yayınlamaya devam etti, ancak 1970’lerin başında, 11 yaşına yeni giren tek oğlu Charles’ın sarhoş bir sürücü tarafından çarpıp öldürülmesiyle bir trajedi yaşandı. Bayan Byatt, University College London’daki ilk öğretmenlik pozisyonunu henüz kabul etmişti.
Haber’a verdiği röportajda üzüntüsü hakkında “Sanırım beni kurtaran öğrencilerdi” dedi. “Başka bir dünyadaydılar; Vites değiştirmek zorunda kaldım.”
Bayan Byatt, çocuğunun kaybına acılı bir anneyi konu alan “Temmuz Hayaleti” adlı kısa öyküsünde ve bir çocuğun ölümde nasıl sürekli annesiyle birlikte kalabileceğini anlattığı “Ölü Oğlanlar” şiirinde değindi. “Yanağım onun sıcaklığından ıslandı / Ve beş gün sonra üşüdü” dizeleriyle bitiyor.
Bu deneyimin yazılarını değiştirdiğini söyledi. The Paris Review’a şunları hatırlattı: “Birden ‘Neden mutlu son yok diye düşündüm” diye hatırladı. “Herkes bunların yapay olduğunu biliyor. Neden kafiye zevkine sahip olduğunuz gibi, renk zevkine sahip olduğunuz gibi o zevke de sahip olmayasınız?
Bayan Byatt, İngiliz yazar Iris Murdoch hakkında iki kitap ve William Wordsworth ile Samuel Taylor Coleridge arasındaki ilişki üzerine bir kitap da dahil olmak üzere çok sayıda edebiyat eleştirisi eseri yazmış ve düzenlemiştir. Ayrıca Nicholas Warren’la birlikte George Eliot üzerine bir makale kitabının editörlüğünü yaptı. 1972’den 1983’e kadar University College’da İngilizce okutmanlığı yaptı.
Bazı yazıları, özellikle akademik yazıları, anlaşılması güç olacak kadar yoğun olmakla eleştirilirken, 2008’de Times of London’ın “1945’ten Bu Yana En Büyük 50 İngiliz Yazar” listesine dahil edildi.
Bayan Byatt, çağdaş İngiliz edebiyatına yaptığı katkılardan dolayı 1999 yılında Britanya İmparatorluğunun Hanımı unvanını aldı, ancak en popüler eserlerinden bazıları onu takip edecekti.
Popüler çocuk kitabı yazarı E. Nesbit’in hayatına dayanan The Children’s Book (2009) adlı romanı, peri masallarını 20. yüzyılın başlarındaki İngiliz ütopik hareketlerine ilişkin sosyal yorumlarla bütünleştiriyor. 2009’da Booker Ödülü’ne aday gösterildi ve 2010’da James Tait Black Ödülü’nü kazandı. Bayan Byatt’ın “Little Black Book of Stories” (2003) koleksiyonunda yer alan, geniş çapta antolojiye alınmış bir hikaye olan “Taş Kadın”, bir kadının annesinin ölümünden sonra taşa dönüşmesi üzerinden keder ve yaşlanma temalarını araştırıyor.
En son kitabı, 2021’de yayınlanan, kariyerini kapsayan Medusa’nın Ayak Bilekleri: Seçilmiş Hikayeler koleksiyonuydu.
Bayan Byatt’ın hayatta kalanları arasında Bayan Drabble’ın yanı sıra kocası da var; üç kızı, Antonia Byatt, Isabel Pinner ve Miranda Duffy; küçük kız kardeşi Helen Langdon, sanat tarihçisi ve yazar; ve bir erkek kardeş, Richard Drabble, avukat.
Bayan Byatt, 80’li yaşlarının başındayken, yalnızca bir yazar olarak çok şey başardığını düşünüyordu.
2016’daki bir röportajında ”Hayatımın çoğunda çok şanslı olduğumu düşünüyorum çünkü kitap yazamayacağımı bekliyordum” dedi. “Ve hiçbir zaman başka bir şey yapmak istemedim.”
Ashley Shannon Wu raporlamaya katkıda bulunmuştur.