dunyadan
Aktif Üye
Amerikalı bir ailenin çocuğu olarak Paris’te doğan Winn, esas olarak İngiltere’de büyüdü. İngiliz kocasıyla İngiliz aksanıyla ve Amerikalı ebeveyniyle Amerikan aksanıyla konuşarak aksan değiştirdiğini söyledi. Bugün Winn ve Turner, küçük kızları ve Albay Widdershins adlı uzun tüylü bir kedileriyle Brooklyn’de yaşıyorlar. (“Widdershins” saat yönünün tersi için eski bir kelimedir, dedi ve Amerika’da kimsenin bunu bilmiyor gibi görünmesi onu ve kocasını şok etti.)
Winn disleksik ve 9 yaşına kadar okumayı öğrenmedi. Ama ilk başladığında çok okuduğunu ve şimdi eski kitaplara özel bir düşkünlüğünün olduğunu söyledi.
Yaklaşık dört yıl önce Marlbur Arşivlerini keşfederek, Robert Graves’in 1929’da yayınlanan otobiyografisi Good-Bye to All That’ı okuduktan sonra Birinci Dünya Savaşı şairi Siegfried Sassoon’u araştırıyordu. Kitapta hakkında yazılan Sassoon, Marlborough’u ziyaret ediyordu ve öğrenci gazetesinde hiç şiir yayınlayıp yayınlamadığını merak etti. Yol boyunca, Marlborough’daki diğer öğrencilerle tanıştı ve dağılırken bile onların dünyasına daldı.
The Marlburian’daki öğrencilerden 30 yaşındaki Winn, “Onları tanıyorsunuz” dedi. “Bu küçücük toplumun tamamen yok edilmesini ve parçalanmasını izlemek gibi geliyor.”
Marlborough’da bir arşivci olan Gráinne Lenehan, The Marlburian’ın editörlerinin her zaman öğrenciler olduğunu, “çok akademik tipler” olduğunu, Oxford veya Cambridge’e, akademide üst düzey pozisyonlara veya kolonilerdeki askeri veya idari işlere gittiğini söyledi.
“Marlbur’un savaşa katılımıyla ilgili tüm bu haber, o yıllarda okul günlüğünün önemli bir parçası haline gelse de, okul hayatının düzenli olarak yer alması okul hayatı gibi devam etti” dedi.
Winn disleksik ve 9 yaşına kadar okumayı öğrenmedi. Ama ilk başladığında çok okuduğunu ve şimdi eski kitaplara özel bir düşkünlüğünün olduğunu söyledi.
Yaklaşık dört yıl önce Marlbur Arşivlerini keşfederek, Robert Graves’in 1929’da yayınlanan otobiyografisi Good-Bye to All That’ı okuduktan sonra Birinci Dünya Savaşı şairi Siegfried Sassoon’u araştırıyordu. Kitapta hakkında yazılan Sassoon, Marlborough’u ziyaret ediyordu ve öğrenci gazetesinde hiç şiir yayınlayıp yayınlamadığını merak etti. Yol boyunca, Marlborough’daki diğer öğrencilerle tanıştı ve dağılırken bile onların dünyasına daldı.
The Marlburian’daki öğrencilerden 30 yaşındaki Winn, “Onları tanıyorsunuz” dedi. “Bu küçücük toplumun tamamen yok edilmesini ve parçalanmasını izlemek gibi geliyor.”
Marlborough’da bir arşivci olan Gráinne Lenehan, The Marlburian’ın editörlerinin her zaman öğrenciler olduğunu, “çok akademik tipler” olduğunu, Oxford veya Cambridge’e, akademide üst düzey pozisyonlara veya kolonilerdeki askeri veya idari işlere gittiğini söyledi.
“Marlbur’un savaşa katılımıyla ilgili tüm bu haber, o yıllarda okul günlüğünün önemli bir parçası haline gelse de, okul hayatının düzenli olarak yer alması okul hayatı gibi devam etti” dedi.