dunyadan
Aktif Üye
Howe, Grinberg'in kitabındaki ana figürlerden biri, sonunda kadınlara karşı kendi “küçümseme alışkanlığını” kabul eden ve sol ideallerine sadık kalan biri. Onun genç nesil Yeni Solcularla yaptığı tartışmalar, her iki tarafın da gerçek erkekliğin ne anlama geldiği konusunda fikir ayrılığına düştüklerinde bile erkeklik dilini nasıl kullandıklarını gösteriyor. Howe, “Nezaketsizlik, kendini beğenmişliğin derisini delen bir mızrak haline geldi” diye yazdı. Ancak bu mızrak, aktivizmden değil, fikirlerden ve argümanlardan oluşuyordu. 1960'larda Yeni Sol protesto ve eylemi yüceltti; Howe gibi orta yaşlı solcularla “koltuk entelektüelleri” diye alay ettiler.
Howe, Yeni Sol'un sadece “Gueverist fantezi, artık Stalinizm, anarşist tribün ve ev yapımı sert adam yöntemlerinin garip bir karışımını” oynuyor ve uyguluyor olduğunu alay ediyordu. Her iki taraf da kendisini erkekliğin gerçek bir örneği olarak görüyordu. Bir defasında Howe, “bir grup Yeni Sol çocuk” tarafından alay konusu olduğunda onlardan birine -“Cohen adında çok akıllı bir çocuk”- bağırdı ve ikisinin hayal edebileceği en kötü hakaretti: “Büyüdüğünde… sen' Dişçi olacağım!”
Grinberg'in kitabı çok canlı anekdotlarla dolu ve kendilerini korkusuz haydutlar olarak tanımlayan parlak entelektüellerden oluşan bir zümrenin hem enerjisine hem de absürtlüğüne adanmış. 1971'de, (Harvard'da eğitim görmüş ama kendini hâlâ bir boksör olarak gören) Norman Mailer, düşen anne ölüm oranları nedeniyle “hamilelik tehlikesini yitirdiğinden” kadınların erkeklere olan saygısını yitirdiğinden şikayet etti. Böylece “ölümcül bir sonun dramatik olasılığından korunan” kadınların artık bir erkeğin “kendilerini mahvedebilecek bir yaratılışla tanıştırmasından” korkmadıklarını yazdı. Bu, kadınların yalnızca kendilerini öldürebilecek bir erkeğe saygı duyabileceğini söylemenin barok bir yoluydu. Bir partide karısını bıçaklayan Mailer, her zaman maço olmaya çalıştı. Kazin'le evli olan romancı Ann Birstein, Mailer'ı “sert bir İrlandalı olarak düşünülmeyi özleyen Yahudi bir anne çocuğu” olarak nitelendirdi.
Kulübe kabul edilen birkaç kadının mükemmel yazma becerilerine sahip olması gerekiyordu; New York Review of Books'un kurucu ortağı Jason Epstein'ın ifadesiyle “erkek gibi yazmaları” gerekiyordu. Ancak Grinberg'e göre onlardan aynı zamanda “çekici ve baştan çıkarıcı” olmaları da bekleniyordu. Elizabeth Hardwick, Mary McCarthy ve Hannah Arendt bu gereksinimleri karşıladılar; Ünlü eleştirmen Lionel Trilling ile evli olan Diana Trilling, zor günler geçirdi.
Howe, Yeni Sol'un sadece “Gueverist fantezi, artık Stalinizm, anarşist tribün ve ev yapımı sert adam yöntemlerinin garip bir karışımını” oynuyor ve uyguluyor olduğunu alay ediyordu. Her iki taraf da kendisini erkekliğin gerçek bir örneği olarak görüyordu. Bir defasında Howe, “bir grup Yeni Sol çocuk” tarafından alay konusu olduğunda onlardan birine -“Cohen adında çok akıllı bir çocuk”- bağırdı ve ikisinin hayal edebileceği en kötü hakaretti: “Büyüdüğünde… sen' Dişçi olacağım!”
Grinberg'in kitabı çok canlı anekdotlarla dolu ve kendilerini korkusuz haydutlar olarak tanımlayan parlak entelektüellerden oluşan bir zümrenin hem enerjisine hem de absürtlüğüne adanmış. 1971'de, (Harvard'da eğitim görmüş ama kendini hâlâ bir boksör olarak gören) Norman Mailer, düşen anne ölüm oranları nedeniyle “hamilelik tehlikesini yitirdiğinden” kadınların erkeklere olan saygısını yitirdiğinden şikayet etti. Böylece “ölümcül bir sonun dramatik olasılığından korunan” kadınların artık bir erkeğin “kendilerini mahvedebilecek bir yaratılışla tanıştırmasından” korkmadıklarını yazdı. Bu, kadınların yalnızca kendilerini öldürebilecek bir erkeğe saygı duyabileceğini söylemenin barok bir yoluydu. Bir partide karısını bıçaklayan Mailer, her zaman maço olmaya çalıştı. Kazin'le evli olan romancı Ann Birstein, Mailer'ı “sert bir İrlandalı olarak düşünülmeyi özleyen Yahudi bir anne çocuğu” olarak nitelendirdi.
Kulübe kabul edilen birkaç kadının mükemmel yazma becerilerine sahip olması gerekiyordu; New York Review of Books'un kurucu ortağı Jason Epstein'ın ifadesiyle “erkek gibi yazmaları” gerekiyordu. Ancak Grinberg'e göre onlardan aynı zamanda “çekici ve baştan çıkarıcı” olmaları da bekleniyordu. Elizabeth Hardwick, Mary McCarthy ve Hannah Arendt bu gereksinimleri karşıladılar; Ünlü eleştirmen Lionel Trilling ile evli olan Diana Trilling, zor günler geçirdi.