dunyadan
Aktif Üye
Five Tasarruf: Bir Umut Anısına Amanda Nguyen'den
Amanda Nguyen'in güçlü aktivizm ve iyileşme anılarında önemli noktalarda tekrarlayan bir cümle var. İlk gördüğümüzde, Harvard kampüsünde tecavüzünden kısa bir süre sonra yazdığı ve bilgisayarında yazıldığı haberlerde: “Asla pes etmeyin.”
Yaşam değişen saldırıdan sonraki günlerde, parçaladığınızı kendiniz restore etmek imkansız görünüyor. “Ne zaman böyle hissetmeyi bırakacağım – içim nasıl yaralandı?” Nguyen yazıyor. “Aklım nasıl kırılamaz?”
Nguyen'in anlatısı, Washington'daki hayatta kalanların hakları yasasının nihayet astronot haline gelen bir yetişkin Amanda olarak kabul edildiği 2016 yılında şiddetli bir taciz babasıyla çocukluğundan öncü anı zamanında kesintiye uğradı. Yazarın tüm merkezi görevi sırasında, farklı benliğini tekrar tutarlı bir bütün haline getirmektir.
Nguyen, kişisel iyileşme ve siyasi aktivizm hakkındaki paralel hikayeleri için iki farklı kayıt kullanıyor. “Tecavüzün Hemen Sonuçları: Bir Rehber” gibi bölümlerde, kesinlikle gerçek bir hikaye sunar. Hastane raporları, ilaçlar (anti-HIV hapları gibi) ve diğer klinik detaylar ekleyerek, Nguyen kurbanları çevreleyen serin bürokrasiyi aktarır. İyi niyetlerini tanımasına rağmen, bu hak -wing çerçevesi Nguyen derhal tercüme ediyor gibi görünüyor ve onu kendi sensine duygusuna yükseltiyor gibi görünüyor.
Bu gerilim, saldırılarından sonraki saatler içinde toplanan numuneyi içeren “tecavüz kitinde” yer alır – hem tam anlamıyla kanıt deposu hem de isimsiz saldırganlarına (bir öğrenci) karşı suçlanıp alınmayacağı sorunun somut bir hafızası. Üniversite kıdemli hala geleceğinizi etkileyecek bir şokla yoğun bir şekilde karar vermek zorunda.
Daha sonra, ona veren hastanenin 65 sayfalık dosyasını göz önünde bulundurduğunda, Massachusetts'in durumunun, cinsel saldırıdaki sınırlama süresi 15 yıl olmasına rağmen, altı ay sonra kitini yok edeceğini öğrenir. Çelişki kirliliği Nguyen – “Güçsüz, görünmez hissediyorum, ikinci kez ortaya çıkarıyorum” – ve bu nihayet aktivist gezinizi yönlendiren ateştir. “Kurutulmuş bir yaprak nasıl hayata geçebilir? Yapamaz. Ama dönüşebilir ”diye yazıyor. “Doğru ısı ile bir tabaka bile kıvılcımlanabilir.”
Nguyen bu kafa karıştırıcı yasallıkları geziyor ve kendilerini kenardan savunmak için hemen zorlukla karşı karşıya: alıntı yaptıkları istatistikler arasında, tecavüze uğrayan tecavüze uğrayan kadınların üçte birinin intihar etmesi. Nguyen son yılını tamamlamak ve başvuruları takip etmek zorunda – NASA'da çalışmak için, umuyor veya işe alınacak CIA'da. Nguyen, acımasız ikileminize daha fazla bakıyor: bir kariyer mi yoksa adalet için mi uğraşıyor?
Nguyen'in diğer, değişen anlatısı, 30 yaşında bir kadın olarak aldığı, 5, 15 ve 22 ile kendisinin versiyonlarının eşlik ettiği hareketli ve yaratıcı yolculuktur. Bu konuşmalar başlangıçta terapötik bir egzersiz gibi görünebilir, ancak genç benlikleri gerekli bir kurtarmayı geri kazanabilir. “Öyleyse buradayım, aklımı bulmak veya belki kaybetmek için kaçıyorum,” diye yazıyor. “Kendime girdiğim bir yer. İç dünyam. “
Birlikte, Amandas dörtlüsü kederin beş aşamasında efsanevi bir macerayı reddediyor. Her istasyonda (kuru bir çöl, deniz kenarında yanıp sönen bir deniz feneri, bir limanın yakınında önemsiz bir gemi), kızın dükkan anısı: Amanda, babasının kolejinden önceki gece bileğini kırdığı zamanı tanımlar. Bir diğeri, Saigon'un mülteci olarak düşmesinden sonra babasına ve annesine kaçan travmatikten kaçar.
Bu hikayeler sayesinde Nguyen, sadece dövülmüş çocuk için empati bulmakla kalmaz ve yıldızların (uzaya ömür boyu ilgisini çeken) değil, aynı zamanda annesi ve öfkeli, kontrol eden babası için de teselli arar. Doğrudan Los Angeles'taki bir acil servisten seyahat eden Cambridge'deki Nguyen'den sonra babasının onu takip ettiğini öğrenmek paramparça. Üniversite kendisine karşı bir ihtiyati tedbir kararı verdi. “Harvard benim ilk gerçek evimdi, ama ayrılamadığım bir evdi çünkü duvarlarından korunmayacağım.” Nguyen'in travması, güvenli yerinden güçlendi (molalar veya resmi tatiller sırasında asla Kaliforniya'ya dönmedi).
Acı verici anıları geri kazanarak Nguyen, ulusal mevzuata göre sürüşlerinin başarısı gibi nihayet barışı bulabilir. (2019'da Nobel Barış Ödülü için çalışması için aday gösterildi.)
Tecavüz hayatta kalma anılarının bir tür haline geldiği ayık görülebilir. Okuyucular, Nguyens'ı okurken Chanel Miller'ın dikkate değer “bilgimi bil” diye düşünebilir. Ancak keder raporlarında olduğu gibi, her yazarın hikayesi canlı ve gereklidir. Başlığının vaat ettiği gibi, Nguyens'in orijinal katkısı adalet için bir umut hissi olacak ve şimdi her zamankinden daha fazla, bu umut önemlidir.
Five Tasarruf: Bir Umut Anı | Amanda Nguyen'den | Auwa | 214 s. | 27 $
Amanda Nguyen'in güçlü aktivizm ve iyileşme anılarında önemli noktalarda tekrarlayan bir cümle var. İlk gördüğümüzde, Harvard kampüsünde tecavüzünden kısa bir süre sonra yazdığı ve bilgisayarında yazıldığı haberlerde: “Asla pes etmeyin.”
Yaşam değişen saldırıdan sonraki günlerde, parçaladığınızı kendiniz restore etmek imkansız görünüyor. “Ne zaman böyle hissetmeyi bırakacağım – içim nasıl yaralandı?” Nguyen yazıyor. “Aklım nasıl kırılamaz?”
Nguyen'in anlatısı, Washington'daki hayatta kalanların hakları yasasının nihayet astronot haline gelen bir yetişkin Amanda olarak kabul edildiği 2016 yılında şiddetli bir taciz babasıyla çocukluğundan öncü anı zamanında kesintiye uğradı. Yazarın tüm merkezi görevi sırasında, farklı benliğini tekrar tutarlı bir bütün haline getirmektir.
Nguyen, kişisel iyileşme ve siyasi aktivizm hakkındaki paralel hikayeleri için iki farklı kayıt kullanıyor. “Tecavüzün Hemen Sonuçları: Bir Rehber” gibi bölümlerde, kesinlikle gerçek bir hikaye sunar. Hastane raporları, ilaçlar (anti-HIV hapları gibi) ve diğer klinik detaylar ekleyerek, Nguyen kurbanları çevreleyen serin bürokrasiyi aktarır. İyi niyetlerini tanımasına rağmen, bu hak -wing çerçevesi Nguyen derhal tercüme ediyor gibi görünüyor ve onu kendi sensine duygusuna yükseltiyor gibi görünüyor.
Bu gerilim, saldırılarından sonraki saatler içinde toplanan numuneyi içeren “tecavüz kitinde” yer alır – hem tam anlamıyla kanıt deposu hem de isimsiz saldırganlarına (bir öğrenci) karşı suçlanıp alınmayacağı sorunun somut bir hafızası. Üniversite kıdemli hala geleceğinizi etkileyecek bir şokla yoğun bir şekilde karar vermek zorunda.
Daha sonra, ona veren hastanenin 65 sayfalık dosyasını göz önünde bulundurduğunda, Massachusetts'in durumunun, cinsel saldırıdaki sınırlama süresi 15 yıl olmasına rağmen, altı ay sonra kitini yok edeceğini öğrenir. Çelişki kirliliği Nguyen – “Güçsüz, görünmez hissediyorum, ikinci kez ortaya çıkarıyorum” – ve bu nihayet aktivist gezinizi yönlendiren ateştir. “Kurutulmuş bir yaprak nasıl hayata geçebilir? Yapamaz. Ama dönüşebilir ”diye yazıyor. “Doğru ısı ile bir tabaka bile kıvılcımlanabilir.”
Nguyen bu kafa karıştırıcı yasallıkları geziyor ve kendilerini kenardan savunmak için hemen zorlukla karşı karşıya: alıntı yaptıkları istatistikler arasında, tecavüze uğrayan tecavüze uğrayan kadınların üçte birinin intihar etmesi. Nguyen son yılını tamamlamak ve başvuruları takip etmek zorunda – NASA'da çalışmak için, umuyor veya işe alınacak CIA'da. Nguyen, acımasız ikileminize daha fazla bakıyor: bir kariyer mi yoksa adalet için mi uğraşıyor?
Nguyen'in diğer, değişen anlatısı, 30 yaşında bir kadın olarak aldığı, 5, 15 ve 22 ile kendisinin versiyonlarının eşlik ettiği hareketli ve yaratıcı yolculuktur. Bu konuşmalar başlangıçta terapötik bir egzersiz gibi görünebilir, ancak genç benlikleri gerekli bir kurtarmayı geri kazanabilir. “Öyleyse buradayım, aklımı bulmak veya belki kaybetmek için kaçıyorum,” diye yazıyor. “Kendime girdiğim bir yer. İç dünyam. “
Birlikte, Amandas dörtlüsü kederin beş aşamasında efsanevi bir macerayı reddediyor. Her istasyonda (kuru bir çöl, deniz kenarında yanıp sönen bir deniz feneri, bir limanın yakınında önemsiz bir gemi), kızın dükkan anısı: Amanda, babasının kolejinden önceki gece bileğini kırdığı zamanı tanımlar. Bir diğeri, Saigon'un mülteci olarak düşmesinden sonra babasına ve annesine kaçan travmatikten kaçar.
Bu hikayeler sayesinde Nguyen, sadece dövülmüş çocuk için empati bulmakla kalmaz ve yıldızların (uzaya ömür boyu ilgisini çeken) değil, aynı zamanda annesi ve öfkeli, kontrol eden babası için de teselli arar. Doğrudan Los Angeles'taki bir acil servisten seyahat eden Cambridge'deki Nguyen'den sonra babasının onu takip ettiğini öğrenmek paramparça. Üniversite kendisine karşı bir ihtiyati tedbir kararı verdi. “Harvard benim ilk gerçek evimdi, ama ayrılamadığım bir evdi çünkü duvarlarından korunmayacağım.” Nguyen'in travması, güvenli yerinden güçlendi (molalar veya resmi tatiller sırasında asla Kaliforniya'ya dönmedi).
Acı verici anıları geri kazanarak Nguyen, ulusal mevzuata göre sürüşlerinin başarısı gibi nihayet barışı bulabilir. (2019'da Nobel Barış Ödülü için çalışması için aday gösterildi.)
Tecavüz hayatta kalma anılarının bir tür haline geldiği ayık görülebilir. Okuyucular, Nguyens'ı okurken Chanel Miller'ın dikkate değer “bilgimi bil” diye düşünebilir. Ancak keder raporlarında olduğu gibi, her yazarın hikayesi canlı ve gereklidir. Başlığının vaat ettiği gibi, Nguyens'in orijinal katkısı adalet için bir umut hissi olacak ve şimdi her zamankinden daha fazla, bu umut önemlidir.
Five Tasarruf: Bir Umut Anı | Amanda Nguyen'den | Auwa | 214 s. | 27 $