amerikali
Üye
TUTMA ŞEKLİ, kaydeden Jenny Xie
Bir uçak, hava trafik kontrolünün inmek için izin vermesini beklerken, gökyüzünde belirli bir yol izler – “tutma modeli” adı verilen belirsizlikte geçen bir süre. Jenny Xie’nin Holding Pattern olarak da adlandırılan ilk romanı, kahramanı Kathleen Cheng’in Oakland, California’daki çocukluk evine geri dönmesiyle benzer bir arada ortaya çıkıyor. Burada, yıkıcı bir ayrılıktan yeni çıkmış ve annesinin yaklaşan düğünü için hazırlanıyor, yüksek lisans programına Baltimore’da devam etmek isteyip istemediğinden emin değil, ancak başka nereye varmak istediğinden de emin değil.
Bir gün, bir kucaklama girişiminde profesyonel bir kucaklayıcı olarak iş ilanıyla karşılaşır. Dokunma ve dokunma üzerine tezi olan Kathleen, önce ironiden, sonra meraktan kaydoldu. Sarılma haline geldiğinde, kitabın her bölümü sarılma pozisyonları için bir rehberle başlar: “sarılma su birikintisi” nasıl yapılır, “sırt sırta” pozisyonuna nasıl geçilir, ne zaman nefes almaya ihtiyaç duyarsınız veya neden “Yarım Kaşık” deneyin. Aşağıda, başka birini tutma kalıplarında akıcı hale gelirken farklı yakınlık türlerinin keşfi yer almaktadır.
Bu yılın 35 Yaş Altı Ulusal Kitap Ödülü’nü kazanan 5 kişiden biri olan (ve aynı adlı şairle ilgisi olmayan) Xie, bu etkileşimler hakkında dokunaklı ve sıcak bir şekilde yazıyor. Kathleen ile ilk kez tanışan snuggle testi lideri, “bir kalıba yontulan balmumu gibi vücuduma döküldü” diyor Kathleen. Kathleen huzursuz kahkahadan korkuya ve nefes darlığına geçiş yapıyor, ta ki “bir meditasyon gibiydi ve kafamda bir renk yükseldi.” Zihni sesler ve anılar arasında geziniyor ve sonunda sorunsuz bir şekilde Yönetici’nin havasına giriyor.
Xie, ne kadar doğal ya da yapay olursa olsun dokunmanın yakınlığı nasıl uyandırabileceğini keşfediyor. Kathleen bir arkadaşının evcil faresiyle karşılaştığında, araştırmacıların bir annenin dilini taklit etmek için laboratuvar farelerini ıslak fırçalarla okşadığını düşünür, çünkü fare yavruları dokunmadan yoksun bırakıldıklarında gelişimsel olarak acı çekerler; Eski erkek arkadaşının sosyal medyasında gezinirken, insanların “günde onlarca kez hayata geçirdiğimiz ekranlara eşzamansız dokunuşlar” aracılığıyla çevrimiçi olarak nasıl bağlantı kurduğunu düşünüyor. Ve belirli bir kucak müşterisine ne kadar yaklaşırsa, ortak rahatlıklarının ne kadarının sadece bir serap olduğuyla o kadar çok uğraşmak zorunda kalır – kucaklaşmanın, sıcak kol kucaklamalarının, güzel sohbetlerin ve nazik olanlar Parmak izlerini gerçek olanlardan ayırt edebiliyor musunuz? Bağlantı mı Yakınlık mı?
Kathleen’in çocukluğunda, annesinin Marissa ile bağlantı veya yakınlık gösterdiği zamanlar, genellikle Marissa’nın alkolizmiyle gölgelenirdi. Şimdi iki yılı aşkın süredir ayık olan Marissa, kayalara tırmanıyor, yarı fermuarlı polar giyiyor ve başarılı bir teknoloji girişimcisiyle evleniyor. Genç Kathleen’in onu tuvaletin dibinde ağzı tıkanmış halde, Kültür Devrimi’nden mustarip ama anavatanını derinden özlerken bulduğu ve Kathleen’i acımasız, acımasız sözlerle suçladığı gecelerden çok uzak.
Kathleen, hatırladığı sarhoş anneyi şu anda düğününü planlayan ışıl ışıl annesiyle uzlaştırmaya çalışırken ve yeni sıcacık işinin bulanık çizgilerinin derinliklerine gömülürken, Xie geçmişin yürek burkan anıları ile Kathleen’in şu anki eğlencesi arasında ustaca dans ediyor. Marissa’nın kocasının ayrılmasının ardından mutfakta Teresa Teng’in “The Moon Represents My Heart” şarkısını eşliğinde dans etmesinin anıları, yakın zamanda Kathleen’in arkadaşının evcil faresinin 12.000 Instagram takipçisine ulaşmasını kutlamak için asit attığı sahneyi takip ediyor; Kathleen’in DJ’in küçük kız kardeşiyle kavga ettiği bir partiye girmeden önce, büyükannesinin Kızıl Muhafızlara katılmasının bir anını görüyoruz.
Birkaç satır baş döndürücü olsa da (“Pişmanlıklarım, netliğe çekilen gevşek bir düğümün karışık hatları gibi kızgınlığa dönüştü” tutarlı bir benzetmedir), “Tutma Modeli” nin çoğu zarif ve bilgedir. Kathleen yakın olmaya çalışırken -müşterileri, annesi, kendisi- beliren şey genellikle o kadar hassastır ki canını yakar. Ama umut bizi geçmişe götürür, bu hayatın inceliklerini anlamaya ve sonra tekrar denemeye teşvik eder.
TUTMA ŞEKLİ | Jenny Xie tarafından | 280 sayfa | Riverhead Kitapları | 28 dolar
Tammy Tarng, eski bir kitap inceleme ekibi üyesidir.
Bir uçak, hava trafik kontrolünün inmek için izin vermesini beklerken, gökyüzünde belirli bir yol izler – “tutma modeli” adı verilen belirsizlikte geçen bir süre. Jenny Xie’nin Holding Pattern olarak da adlandırılan ilk romanı, kahramanı Kathleen Cheng’in Oakland, California’daki çocukluk evine geri dönmesiyle benzer bir arada ortaya çıkıyor. Burada, yıkıcı bir ayrılıktan yeni çıkmış ve annesinin yaklaşan düğünü için hazırlanıyor, yüksek lisans programına Baltimore’da devam etmek isteyip istemediğinden emin değil, ancak başka nereye varmak istediğinden de emin değil.
Bir gün, bir kucaklama girişiminde profesyonel bir kucaklayıcı olarak iş ilanıyla karşılaşır. Dokunma ve dokunma üzerine tezi olan Kathleen, önce ironiden, sonra meraktan kaydoldu. Sarılma haline geldiğinde, kitabın her bölümü sarılma pozisyonları için bir rehberle başlar: “sarılma su birikintisi” nasıl yapılır, “sırt sırta” pozisyonuna nasıl geçilir, ne zaman nefes almaya ihtiyaç duyarsınız veya neden “Yarım Kaşık” deneyin. Aşağıda, başka birini tutma kalıplarında akıcı hale gelirken farklı yakınlık türlerinin keşfi yer almaktadır.
Bu yılın 35 Yaş Altı Ulusal Kitap Ödülü’nü kazanan 5 kişiden biri olan (ve aynı adlı şairle ilgisi olmayan) Xie, bu etkileşimler hakkında dokunaklı ve sıcak bir şekilde yazıyor. Kathleen ile ilk kez tanışan snuggle testi lideri, “bir kalıba yontulan balmumu gibi vücuduma döküldü” diyor Kathleen. Kathleen huzursuz kahkahadan korkuya ve nefes darlığına geçiş yapıyor, ta ki “bir meditasyon gibiydi ve kafamda bir renk yükseldi.” Zihni sesler ve anılar arasında geziniyor ve sonunda sorunsuz bir şekilde Yönetici’nin havasına giriyor.
Xie, ne kadar doğal ya da yapay olursa olsun dokunmanın yakınlığı nasıl uyandırabileceğini keşfediyor. Kathleen bir arkadaşının evcil faresiyle karşılaştığında, araştırmacıların bir annenin dilini taklit etmek için laboratuvar farelerini ıslak fırçalarla okşadığını düşünür, çünkü fare yavruları dokunmadan yoksun bırakıldıklarında gelişimsel olarak acı çekerler; Eski erkek arkadaşının sosyal medyasında gezinirken, insanların “günde onlarca kez hayata geçirdiğimiz ekranlara eşzamansız dokunuşlar” aracılığıyla çevrimiçi olarak nasıl bağlantı kurduğunu düşünüyor. Ve belirli bir kucak müşterisine ne kadar yaklaşırsa, ortak rahatlıklarının ne kadarının sadece bir serap olduğuyla o kadar çok uğraşmak zorunda kalır – kucaklaşmanın, sıcak kol kucaklamalarının, güzel sohbetlerin ve nazik olanlar Parmak izlerini gerçek olanlardan ayırt edebiliyor musunuz? Bağlantı mı Yakınlık mı?
Kathleen’in çocukluğunda, annesinin Marissa ile bağlantı veya yakınlık gösterdiği zamanlar, genellikle Marissa’nın alkolizmiyle gölgelenirdi. Şimdi iki yılı aşkın süredir ayık olan Marissa, kayalara tırmanıyor, yarı fermuarlı polar giyiyor ve başarılı bir teknoloji girişimcisiyle evleniyor. Genç Kathleen’in onu tuvaletin dibinde ağzı tıkanmış halde, Kültür Devrimi’nden mustarip ama anavatanını derinden özlerken bulduğu ve Kathleen’i acımasız, acımasız sözlerle suçladığı gecelerden çok uzak.
Kathleen, hatırladığı sarhoş anneyi şu anda düğününü planlayan ışıl ışıl annesiyle uzlaştırmaya çalışırken ve yeni sıcacık işinin bulanık çizgilerinin derinliklerine gömülürken, Xie geçmişin yürek burkan anıları ile Kathleen’in şu anki eğlencesi arasında ustaca dans ediyor. Marissa’nın kocasının ayrılmasının ardından mutfakta Teresa Teng’in “The Moon Represents My Heart” şarkısını eşliğinde dans etmesinin anıları, yakın zamanda Kathleen’in arkadaşının evcil faresinin 12.000 Instagram takipçisine ulaşmasını kutlamak için asit attığı sahneyi takip ediyor; Kathleen’in DJ’in küçük kız kardeşiyle kavga ettiği bir partiye girmeden önce, büyükannesinin Kızıl Muhafızlara katılmasının bir anını görüyoruz.
Birkaç satır baş döndürücü olsa da (“Pişmanlıklarım, netliğe çekilen gevşek bir düğümün karışık hatları gibi kızgınlığa dönüştü” tutarlı bir benzetmedir), “Tutma Modeli” nin çoğu zarif ve bilgedir. Kathleen yakın olmaya çalışırken -müşterileri, annesi, kendisi- beliren şey genellikle o kadar hassastır ki canını yakar. Ama umut bizi geçmişe götürür, bu hayatın inceliklerini anlamaya ve sonra tekrar denemeye teşvik eder.
TUTMA ŞEKLİ | Jenny Xie tarafından | 280 sayfa | Riverhead Kitapları | 28 dolar
Tammy Tarng, eski bir kitap inceleme ekibi üyesidir.