amerikali
Aktif Üye
PanzehirKaren Russell tarafından
Cumhurbaşkanı görevinin ikinci döneminin ilk gününde Donald Trump, 1868'den beri ABD Anayasası'na demirlenen bir hak olan vatandaşlığı sorgulayan bir emir imzaladı. Günler sonra, Trump Adalet Bakanlığı 1866 tarihli bir yasa, Amerikalı Amerikalıları dışlayan Amerikalı Amerikalıları dışlayan bir yasa gösterdi. Başka bir deyişle, Trump bu ülkedeki ilk insanları bu ülkenin avantajlarından dışlamak istiyor.
Amerika'nın priminin tadını kimin tadını çıkarabilir? Bu eski bir soru, ama tarihimizde yaprak dökmeyen bir soru. Konu, Amerikalılar büyük seviyelerde depresyonda olduğu için, kurgusal Uz şehrinde, birlikte, kaydedilen, kaydedilen, kaydedilen, kaydedilen, Karen Russell'ın yeni romanı “The Antidot” hakkında büyük bir tutku ve içgörü.
Roman, güneşli bir öğleden sonra aniden geceden daha karanlık hale geldiği ve tüm bölgenin toz kasesi olarak bilinen 14 Nisan 1935'teki Kara Pazar Tozlu Kulesi'nden sonra başlıyor. 19. yüzyılın ortalarında bölgeyi kolonize eden öncüler, şiddetli kuraklık ile birlikte güçlü rüzgarlar nedeniyle erozyona duyarlı olan ölüme kadar ülke üzerinde çalışmışlardı. Yerel otların daha fazla tarım için sökülmesi sadece yıkımı hızlandırdı. Bu, Russell'ın romanının arka planı: umut verici günler bitti ve insanlar şimdi sonuçlarla karşı karşıya.
Russell'ın sevgilisi gibi önceki kurgu – “St. Kurtlardan büyüyen kızlar için evde Lucys “(2005),” Swamplandia! “(2011),” Lemon Grove'daki Vampirler “(2013) -” Antidot “, spekülatif ve fantezi unsurlarını zengin dil ve canlı karakterlerle birleştirir, böylece gerçeklikten kaçmak değil, daha da düşünceli. Aniden tüm bitki bölgesinin canavarlığını nasıl anlıyorsunuz?
Romanın büyük çizgisinin kalbi, UZ'deki rolü, insanların unutmak istediği her şey için birçok “tonoz” dan biri olarak hareket etmek olan Prairie Cadı olarak bilinen bir figür. Nesiller boyunca “müşterilerimin anıları ve kurtarıldı” diyor, “bankacılık sırlarından” “günahlara ve suçlara, ilk ve son zamanlar geceleri söylenemez korku” diyor. Bu şehir neden – ve bu ulus – geçmişini unutabilir? Prairie Cadı'nın söylediği gibi: “İnsanların kabul edemediği nadiren gerçektir. Bu konuda böyle hissediyorsunuz. “
Oyuncular, “işkencete savant” olan “aptal bir adam” olan şerifle yuvarlandı. Asphodel “Dell” Oletsky, basketbolu seven ve annesinin çözülmemiş cinayetini yaslayan 15 yaşındaki bir kız; Dell'i kız kardeşinin ölümünden sonra kaydeden bir buğday kurucusu olan Harp amcası; “Roosevelt'in yeni anlaşması için savaşmak için Büyük Ovalarda yaşamı belgelemekle suçlanan FDR Yeniden Yerleşim İdaresi'nin siyah fotoğrafçısı Cleo Allfrey diyor. Sonuçta, Harps Land'de, kitabın sonuna kadar bizim için bir gizem olarak kalan bir ruhun yaşadığı gerçek korkuluk var. Bu beş karakterin her biri çevreler ve Prairie Hexe tarafından farklı ve şaşırtıcı şekillerde değiştirilir.
Detayların çok boyutlu bir birikiminden daha az tek, doğrusal bir anlatı olan “panzehir”, okuyucuyu iç yaşamı ve bu karakterlerin hikayelerini perspektifleri arasında değişen kısa, yoğun bölümlerle zayıflatır. Russell'ın lirik yazısı her tarafta yapraklar.
Kitabın büyük tarihi olan daha büyük tarih, Prairie Hexe'nin bunu, atalarının ve topluluklarının bu şiddet içeren ulusal projede yer aldığını fark ettiğinde yarıya kadar yoğunlaşıyor. “Bilmiyordum – hiç kimse bana söylememişti – bir savaşta asker olduğumu” diyor. “Büyük seviyelere yeni gelenler burada ABD hükümeti tarafından zemini korumaya davet edildik. Çiftlik Yasası, Dawes Yasası, hepsi bir savaş planının bir parçası. “
Mülkün bu şiddetli zemin iletimi – “Yerel ülkeleri beyaz ellere getirin. Ormanları ve seviyeleri üretime getirin. Dünyayı Nakit'e Dönüştür ” – Ne kolay iş ne de barışçıldı. Ve başka bir savaş, dürüstçe ülkeye ve halkına neler yapıldığından bahsetmek ve hala yapılıyor, devam ediyor.
Russell'ın tüm iyi tarihsel kurgu gibi hırslı ve heyecan verici romanı, hiç unutmadığı güçlü bir argüman. Silinme bir kavga şeklidir, ama aynı zamanda hatırlar.
Panzehir | Karen Russell tarafından | Düğme | 419 s. | 30 $
Cumhurbaşkanı görevinin ikinci döneminin ilk gününde Donald Trump, 1868'den beri ABD Anayasası'na demirlenen bir hak olan vatandaşlığı sorgulayan bir emir imzaladı. Günler sonra, Trump Adalet Bakanlığı 1866 tarihli bir yasa, Amerikalı Amerikalıları dışlayan Amerikalı Amerikalıları dışlayan bir yasa gösterdi. Başka bir deyişle, Trump bu ülkedeki ilk insanları bu ülkenin avantajlarından dışlamak istiyor.
Amerika'nın priminin tadını kimin tadını çıkarabilir? Bu eski bir soru, ama tarihimizde yaprak dökmeyen bir soru. Konu, Amerikalılar büyük seviyelerde depresyonda olduğu için, kurgusal Uz şehrinde, birlikte, kaydedilen, kaydedilen, kaydedilen, kaydedilen, Karen Russell'ın yeni romanı “The Antidot” hakkında büyük bir tutku ve içgörü.
Roman, güneşli bir öğleden sonra aniden geceden daha karanlık hale geldiği ve tüm bölgenin toz kasesi olarak bilinen 14 Nisan 1935'teki Kara Pazar Tozlu Kulesi'nden sonra başlıyor. 19. yüzyılın ortalarında bölgeyi kolonize eden öncüler, şiddetli kuraklık ile birlikte güçlü rüzgarlar nedeniyle erozyona duyarlı olan ölüme kadar ülke üzerinde çalışmışlardı. Yerel otların daha fazla tarım için sökülmesi sadece yıkımı hızlandırdı. Bu, Russell'ın romanının arka planı: umut verici günler bitti ve insanlar şimdi sonuçlarla karşı karşıya.
Russell'ın sevgilisi gibi önceki kurgu – “St. Kurtlardan büyüyen kızlar için evde Lucys “(2005),” Swamplandia! “(2011),” Lemon Grove'daki Vampirler “(2013) -” Antidot “, spekülatif ve fantezi unsurlarını zengin dil ve canlı karakterlerle birleştirir, böylece gerçeklikten kaçmak değil, daha da düşünceli. Aniden tüm bitki bölgesinin canavarlığını nasıl anlıyorsunuz?
Romanın büyük çizgisinin kalbi, UZ'deki rolü, insanların unutmak istediği her şey için birçok “tonoz” dan biri olarak hareket etmek olan Prairie Cadı olarak bilinen bir figür. Nesiller boyunca “müşterilerimin anıları ve kurtarıldı” diyor, “bankacılık sırlarından” “günahlara ve suçlara, ilk ve son zamanlar geceleri söylenemez korku” diyor. Bu şehir neden – ve bu ulus – geçmişini unutabilir? Prairie Cadı'nın söylediği gibi: “İnsanların kabul edemediği nadiren gerçektir. Bu konuda böyle hissediyorsunuz. “
Oyuncular, “işkencete savant” olan “aptal bir adam” olan şerifle yuvarlandı. Asphodel “Dell” Oletsky, basketbolu seven ve annesinin çözülmemiş cinayetini yaslayan 15 yaşındaki bir kız; Dell'i kız kardeşinin ölümünden sonra kaydeden bir buğday kurucusu olan Harp amcası; “Roosevelt'in yeni anlaşması için savaşmak için Büyük Ovalarda yaşamı belgelemekle suçlanan FDR Yeniden Yerleşim İdaresi'nin siyah fotoğrafçısı Cleo Allfrey diyor. Sonuçta, Harps Land'de, kitabın sonuna kadar bizim için bir gizem olarak kalan bir ruhun yaşadığı gerçek korkuluk var. Bu beş karakterin her biri çevreler ve Prairie Hexe tarafından farklı ve şaşırtıcı şekillerde değiştirilir.
Detayların çok boyutlu bir birikiminden daha az tek, doğrusal bir anlatı olan “panzehir”, okuyucuyu iç yaşamı ve bu karakterlerin hikayelerini perspektifleri arasında değişen kısa, yoğun bölümlerle zayıflatır. Russell'ın lirik yazısı her tarafta yapraklar.
Kitabın büyük tarihi olan daha büyük tarih, Prairie Hexe'nin bunu, atalarının ve topluluklarının bu şiddet içeren ulusal projede yer aldığını fark ettiğinde yarıya kadar yoğunlaşıyor. “Bilmiyordum – hiç kimse bana söylememişti – bir savaşta asker olduğumu” diyor. “Büyük seviyelere yeni gelenler burada ABD hükümeti tarafından zemini korumaya davet edildik. Çiftlik Yasası, Dawes Yasası, hepsi bir savaş planının bir parçası. “
Mülkün bu şiddetli zemin iletimi – “Yerel ülkeleri beyaz ellere getirin. Ormanları ve seviyeleri üretime getirin. Dünyayı Nakit'e Dönüştür ” – Ne kolay iş ne de barışçıldı. Ve başka bir savaş, dürüstçe ülkeye ve halkına neler yapıldığından bahsetmek ve hala yapılıyor, devam ediyor.
Russell'ın tüm iyi tarihsel kurgu gibi hırslı ve heyecan verici romanı, hiç unutmadığı güçlü bir argüman. Silinme bir kavga şeklidir, ama aynı zamanda hatırlar.
Panzehir | Karen Russell tarafından | Düğme | 419 s. | 30 $