amerikali
Üye
Bu kitap alegorilerinden çekinmiyor. Bir dövüşçü, Killing Grounds’taki bir zaferden sonra, sanki hapishane komiseri bir RPG video oyunundan ilham almış gibi, silahları, yiyecekleri veya konutları yükseltmek için kullanılabilecek puanlar kazanır. Tüm bu savaşçıların aradığı şey, kitap boyunca bir sanat veya inanç kavramı gibi büyük harfle yazılmış bir kelime olan özgürlüktür. İki tür vardır: Düşük Özgürlük (ölüm, nasıl bulursa bulsun) ve Yüksek Özgürlük (af, din değiştirme veya yarış pistinde üç yıl hayatta kaldıktan sonra af).
Tüm bu plan, yalnızca Adjei-Brenyah’a ait olan bir sesle, cafcaflı şeyleri lirik – iğrenç eylemler hakkında güzel sözlerle – bükerek düzenlenmiştir. En iyi dövüş repliklerinden bazıları sanki Joe Rogan transa girmiş ve Toni Morrison’ın diksiyonunu ve ritmini benimsemiş gibi geliyor. Bu kutsal olmayan karışım sizi utandırıyorsa, mesele bu; ve yazar sayfa sayfa bu şoku çıkarır. Adjei-Brenyah’ın iyi bir sezgisi var, görmemiz gerekenler ve görmediklerimiz için neredeyse uzamsal bir his var. Günbatımı Harkless (bir erkek) ve Spinifer Black (bir mızrak) gibi isimleri net ve kompakt örtmeceleri bir hediye. Mahkumlar halka açık eğlence için ölümüne dövüştüğünde, bu kardeşlere “sert aksiyon sporları” olarak pazarlanır. Bir sözde aydınlanma ışını yakalayan böyle bir izleyici, bir kadının üç yıl boyunca insanları öldüresiye dövmesini izlemenin onu bir “feminist” yaptığını fark eder. Bu şakalarda biraz George Saunders’tan daha fazlası var ve mentorluk onaylarında itibar kazanması şaşırtıcı değil. Roman, yazarın kontrolünün eksiksiz bir göstergesidir; Adjei-Brenyah, yalnızca Thurwar ile ekibi ve ruh eşi Staxxx Kasırgası arasındaki birkaç dolambaçlı diyalogda hız ve ton kontrolünü kaybeder.
Bu hayali toplumdaki bazı insanlar CAPE kurumuna karşı çıkıyor, ancak pek çoğu, çok daha fazlası onu mutlu bir şekilde popüler kültür diyetlerine dahil ediyor. Meraklılar, canlı cinayetten zevk almanın bilişsel uyumsuzluğundan nasıl avans alacaklarını anladılar. Bu sürtüşme, en sevdiği eğlence kaçınılmaz bir insani bedelle gelen herkesin aşina olacağı, romanın kara mizahının çoğunu yaratıyor. Bir izleyici, “entelektüel, sosyal açıdan bilinçli her insanın en azından baştan sona okuması gerektiğini hissettiği bir insanlık çalışması” şeklindeki bu hastalıklı gösteriye yavaş yavaş ısınıyor. Kültürel sohbetin bir parçasıydı; Etiği konusunda kararsız olsa bile, dünyanın ilginç bir parçası değilmiş gibi davranamazdı.” Doğrudan düşünen bir NFL hayranının savunmasından.
Adjei-Brenyah, eğlence endüstrisinin kamu vicdanımıza verdiği zarara ek olarak, doğal olarak devletin kurtarılamaz bulduğu vatandaşlara verdiği zarardan da endişe duyuyor. Chain-Gang All-Stars, hapsedilmenin insanlık dışı olduğu ve affetme ve rehabilitasyon yerine inşa ettiğimiz giderek daha sofistike mekanizmalar konusunda dürüst. Olay örgüsü ilerledikçe, Adjei-Brenyah kurgu ve gerçeklik arasında köprü kurmak için dipnotlar kullanıyor ve bize gladyatör maskaralığının var olan bir Amerikan dehşetinden sadece küçük bir trajikomik sıçrama olduğunu hatırlatıyor. Sayfanın alt kısmında, ABD Ceza Yasası veya Cenevre Sözleşmeleri’nin bazı bölümleri yer alabilir: polis şiddeti, hücre hapsi ve haksız mahkumiyetin gerçek kurbanları için ölüm ilanları. Savaşçıların kendileri ve onları dışarıdan destekleyen aktivistler tarafından kaldırılma lehine güçlü argümanlar ve caydırıcı, bir tür af olduğuna inandıkları bu oyunların operatörleri tarafından buna karşı ileri sürülen acımasız mantık için güçlü argümanlar sunuyor. başka türlü hak etmeyenler için – ve uygun bir şekilde kendi kişisel zenginleşmelerinin kaynağı.
Tüm bu plan, yalnızca Adjei-Brenyah’a ait olan bir sesle, cafcaflı şeyleri lirik – iğrenç eylemler hakkında güzel sözlerle – bükerek düzenlenmiştir. En iyi dövüş repliklerinden bazıları sanki Joe Rogan transa girmiş ve Toni Morrison’ın diksiyonunu ve ritmini benimsemiş gibi geliyor. Bu kutsal olmayan karışım sizi utandırıyorsa, mesele bu; ve yazar sayfa sayfa bu şoku çıkarır. Adjei-Brenyah’ın iyi bir sezgisi var, görmemiz gerekenler ve görmediklerimiz için neredeyse uzamsal bir his var. Günbatımı Harkless (bir erkek) ve Spinifer Black (bir mızrak) gibi isimleri net ve kompakt örtmeceleri bir hediye. Mahkumlar halka açık eğlence için ölümüne dövüştüğünde, bu kardeşlere “sert aksiyon sporları” olarak pazarlanır. Bir sözde aydınlanma ışını yakalayan böyle bir izleyici, bir kadının üç yıl boyunca insanları öldüresiye dövmesini izlemenin onu bir “feminist” yaptığını fark eder. Bu şakalarda biraz George Saunders’tan daha fazlası var ve mentorluk onaylarında itibar kazanması şaşırtıcı değil. Roman, yazarın kontrolünün eksiksiz bir göstergesidir; Adjei-Brenyah, yalnızca Thurwar ile ekibi ve ruh eşi Staxxx Kasırgası arasındaki birkaç dolambaçlı diyalogda hız ve ton kontrolünü kaybeder.
Bu hayali toplumdaki bazı insanlar CAPE kurumuna karşı çıkıyor, ancak pek çoğu, çok daha fazlası onu mutlu bir şekilde popüler kültür diyetlerine dahil ediyor. Meraklılar, canlı cinayetten zevk almanın bilişsel uyumsuzluğundan nasıl avans alacaklarını anladılar. Bu sürtüşme, en sevdiği eğlence kaçınılmaz bir insani bedelle gelen herkesin aşina olacağı, romanın kara mizahının çoğunu yaratıyor. Bir izleyici, “entelektüel, sosyal açıdan bilinçli her insanın en azından baştan sona okuması gerektiğini hissettiği bir insanlık çalışması” şeklindeki bu hastalıklı gösteriye yavaş yavaş ısınıyor. Kültürel sohbetin bir parçasıydı; Etiği konusunda kararsız olsa bile, dünyanın ilginç bir parçası değilmiş gibi davranamazdı.” Doğrudan düşünen bir NFL hayranının savunmasından.
Adjei-Brenyah, eğlence endüstrisinin kamu vicdanımıza verdiği zarara ek olarak, doğal olarak devletin kurtarılamaz bulduğu vatandaşlara verdiği zarardan da endişe duyuyor. Chain-Gang All-Stars, hapsedilmenin insanlık dışı olduğu ve affetme ve rehabilitasyon yerine inşa ettiğimiz giderek daha sofistike mekanizmalar konusunda dürüst. Olay örgüsü ilerledikçe, Adjei-Brenyah kurgu ve gerçeklik arasında köprü kurmak için dipnotlar kullanıyor ve bize gladyatör maskaralığının var olan bir Amerikan dehşetinden sadece küçük bir trajikomik sıçrama olduğunu hatırlatıyor. Sayfanın alt kısmında, ABD Ceza Yasası veya Cenevre Sözleşmeleri’nin bazı bölümleri yer alabilir: polis şiddeti, hücre hapsi ve haksız mahkumiyetin gerçek kurbanları için ölüm ilanları. Savaşçıların kendileri ve onları dışarıdan destekleyen aktivistler tarafından kaldırılma lehine güçlü argümanlar ve caydırıcı, bir tür af olduğuna inandıkları bu oyunların operatörleri tarafından buna karşı ileri sürülen acımasız mantık için güçlü argümanlar sunuyor. başka türlü hak etmeyenler için – ve uygun bir şekilde kendi kişisel zenginleşmelerinin kaynağı.