dunyadan
Aktif Üye
Mozart, zamanının çeşitli yaşam vizyonlarını yansıtacak kadar bilinçli miydi? Onun çok daha içgüdüsel olduğundan şüpheleniyorum. Mackie, kendi bakış açısı için cezbedici bir destek sunar. O zamanlar 22 yaşında olan Mozart’ın kariyer fırsatları aradığı Paris’ten gelen bazı açıklayıcı mektuplarda, Salzburg doğumlu heybetli babası Leopold’a Paris kültüründen duyduğu hoşnutsuzluğu dile getirdi. Birinde Mackie, “Mozart, sonunda Fransızlara onu takdir etmeyi öğretecek bir opera yazmayı tasavvur ediyor ve düşüncenin tutuşturduğu ‘gerçek ateşi’ ve ‘ellerinin ve ayaklarının nasıl sabırsızlıkla titrediğini’ anlatıyor.” Bunun yerine Mozart, engellenen hırsını ve öfkesini çığır açan bir kompozisyona, kasvetli, çalkantılı A minör Piyano Sonatı’na kanalize etti. ”
Mackie, Mozart’ın müziğinin ayrıntılı, kapsamlı ve kapsamlı açıklamalarıyla fikirlerini aktarıyor ve kitabı yapılandırıyor. Çığır açan operalardan aldatıcı derecede tuhaf piyano parçalarına kadar oldukça büyük bir çalışma grubunu üstleniyor. Çok uğraşmasına ve müzikteki çağrışımları ve alt metinleri utanmadan alay etmesine rağmen, maceraya atıldım. En iyi ihtimalle, yazıları taze ve yaratıcı, bir parçanın müzikal karakteri ve dramatik anlatımı için bir yetenek gösteriyor. Mozart’ın Do minördeki muhteşem Ayini, “yüksek anıtsallığı baş döndürücü atletik bir tempoyla birleştiriyor” diye yazıyor ve ekliyor, “Çizimleri bakışları o kadar yükseğe kaldıran, mimarisi baş dönmesiyle birleşen bir kilise hissine sahip.”
Metnin tamamına, Mozart’ın son on yılını geçirdiği (1791’de 35 yaşında öldü) Viyana’daki Avusturya İmparatoru II. ). Ancak müzikal açıklamalar merkezidir.
Mackie, Mozart’ın keman, viyola ve orkestra için mi bemol majör Sinfonia Konçertantını tanıtıyor ve bestecinin saygın eski arkadaşı Haydn’ın Viyana’da iş arkadaşlarıyla yaylı dörtlüsü çalarak gayri resmi akşamlar geçirdiğini ve Mozart’ın tipik olarak viyola bölümünü aldığını belirtiyor. Mackie, bu alışılmadık konçerto “iki enstrüman üzerindeki meditasyonunu en başından itibaren daha alçakgönüllü ve tekin olmayan ortağa yönlendiriyor” diye yazıyor. Ayrıca, viyola bölümünün “nihayetinde solo müziğin ne anlama geldiğinin yeniden yorumlanmasını temsil ettiğini” iddia ediyor. Mackie, solo kemanların yaptığı gibi orkestranın üzerinde yükselmek şöyle dursun, “viyola renkleri sesin tam kalbinden parlıyor veya parlıyor veya yüzüyor” diyor; “Güneş ışığının kalın bulutların arasından ilerlemesini izlemek gibi.”
Mackie kronolojik bir anlatımdan kaçınsa da Mozart’ın sırdaşlarının, meslektaşlarının ve rakiplerinin içgörülü portrelerini sunuyor. Eşi Constanze, birlikte geçirdikleri on yıl boyunca “yaratıcı, coşkulu ve inanılmaz derecede sağlam” olduğunu yazıyor. Salzburg başpiskoposunun mahkemesinde gerçekte sınırlayıcı hissettiren bir dizi müzik görevinde bulunan besteci, kemancı ve ünlü keman pedagogu Leopold’a karşı özellikle anlayışlı. Leopold ve karısı Anna Maria’nın çok genç Wolfgang ve yetenekli ablası Maria Anna’yı dahi çocukları tanıtmak için zorlu Avrupa turlarına götüren hikayeleri sıklıkla anlatılır. Daha yakından bakan Mackie cesurca soruyor: “Leopold, oğlunun yeteneğini geliştirmeye sevgiyle mi kararlıydı, yoksa oğlunun sahip olduğu her şeyi sömürmeye acımasızca kararlı mıydı?” İyi bir evlat olmayı asla bırakmayan Mozart için, babasının sınırlı sorun görüş. Mackie, “Leopold, oğlunun herkesin yaptığı şeyleri yaparak en iyi besteci olmasını istedi” diye yazıyor.
Mackie, Mozart’ın müziğinin ayrıntılı, kapsamlı ve kapsamlı açıklamalarıyla fikirlerini aktarıyor ve kitabı yapılandırıyor. Çığır açan operalardan aldatıcı derecede tuhaf piyano parçalarına kadar oldukça büyük bir çalışma grubunu üstleniyor. Çok uğraşmasına ve müzikteki çağrışımları ve alt metinleri utanmadan alay etmesine rağmen, maceraya atıldım. En iyi ihtimalle, yazıları taze ve yaratıcı, bir parçanın müzikal karakteri ve dramatik anlatımı için bir yetenek gösteriyor. Mozart’ın Do minördeki muhteşem Ayini, “yüksek anıtsallığı baş döndürücü atletik bir tempoyla birleştiriyor” diye yazıyor ve ekliyor, “Çizimleri bakışları o kadar yükseğe kaldıran, mimarisi baş dönmesiyle birleşen bir kilise hissine sahip.”
Metnin tamamına, Mozart’ın son on yılını geçirdiği (1791’de 35 yaşında öldü) Viyana’daki Avusturya İmparatoru II. ). Ancak müzikal açıklamalar merkezidir.
Mackie, Mozart’ın keman, viyola ve orkestra için mi bemol majör Sinfonia Konçertantını tanıtıyor ve bestecinin saygın eski arkadaşı Haydn’ın Viyana’da iş arkadaşlarıyla yaylı dörtlüsü çalarak gayri resmi akşamlar geçirdiğini ve Mozart’ın tipik olarak viyola bölümünü aldığını belirtiyor. Mackie, bu alışılmadık konçerto “iki enstrüman üzerindeki meditasyonunu en başından itibaren daha alçakgönüllü ve tekin olmayan ortağa yönlendiriyor” diye yazıyor. Ayrıca, viyola bölümünün “nihayetinde solo müziğin ne anlama geldiğinin yeniden yorumlanmasını temsil ettiğini” iddia ediyor. Mackie, solo kemanların yaptığı gibi orkestranın üzerinde yükselmek şöyle dursun, “viyola renkleri sesin tam kalbinden parlıyor veya parlıyor veya yüzüyor” diyor; “Güneş ışığının kalın bulutların arasından ilerlemesini izlemek gibi.”
Mackie kronolojik bir anlatımdan kaçınsa da Mozart’ın sırdaşlarının, meslektaşlarının ve rakiplerinin içgörülü portrelerini sunuyor. Eşi Constanze, birlikte geçirdikleri on yıl boyunca “yaratıcı, coşkulu ve inanılmaz derecede sağlam” olduğunu yazıyor. Salzburg başpiskoposunun mahkemesinde gerçekte sınırlayıcı hissettiren bir dizi müzik görevinde bulunan besteci, kemancı ve ünlü keman pedagogu Leopold’a karşı özellikle anlayışlı. Leopold ve karısı Anna Maria’nın çok genç Wolfgang ve yetenekli ablası Maria Anna’yı dahi çocukları tanıtmak için zorlu Avrupa turlarına götüren hikayeleri sıklıkla anlatılır. Daha yakından bakan Mackie cesurca soruyor: “Leopold, oğlunun yeteneğini geliştirmeye sevgiyle mi kararlıydı, yoksa oğlunun sahip olduğu her şeyi sömürmeye acımasızca kararlı mıydı?” İyi bir evlat olmayı asla bırakmayan Mozart için, babasının sınırlı sorun görüş. Mackie, “Leopold, oğlunun herkesin yaptığı şeyleri yaparak en iyi besteci olmasını istedi” diye yazıyor.