amerikali
Aktif Üye
Sınıf Önemli: Irk tercihlerinin ötesine geçme, eşitsizliği azaltma ve gerçek çeşitlilik geliştirme mücadelesiRichard D. Kahlenberg tarafından
Kasım ayında Donald Trump'ın merkezli Demokratlarını şaşırtıcı derecede geniş bir zafer getiren bir ders varsa, partiniz işçi sınıfının güvenini geri kazanmadıkça çoğunluk statüsüne geri dönmeyecektir. Beyaz ve beyaz değil, bu seçmenler, Demokratlarla adil bir şekilde birleştirdikleri veya birleştirmedikleri cinsin ve kimliğin dilini reddetti. Bu nedenle, partinin, çabalara 50 milyon dolar yatırım yapmayı planlayan bir süper pac sözleriyle “güvenilir bir işçi mesajı” üzerinde “geri kazanacağı” sürpriz değil.
Pratik olarak tüm yetişkin yaşamı için ırksal pozitif eylem sistemimizin siyahlara ve Demokrat Parti'ye karşı bir burjuva sınıfı veya iyi beslenen Demokrat Parti'ye uyarladığını iddia eden Richard D. Kahlenberg'e girin. Gemisi nihayet iki yıl önce Yüksek Mahkeme'nin olumlu önlemlerin Sivil Haklar Yasası ve 14. değişikliği ihlal ettiğine karar verdiği zaman geldi. Kahlenberg'in yeni kitabı “Class Matters”, tartışma konusundaki kişisel tarihi, zafer turu ve cins için değil, sınıfta liberal bir politika için ruhlu argümanıdır.
Bu zafer turunun tahrip edilmesi zor: Kahlenberg, girişiminden bu yana, üzüm bağlarındaki 1968 cumhurbaşkanlığı seçimlerinde, 1984 yılında Harvard'da Harvard'da yazılan üzüm bağlarındaki bağlarda işçi sınıfının önde gelen koalisyonunu yazdığını yazıyor. Kahlenberg, Kennedy'nin tüm işçi sınıfı Amerikalılara fayda sağlayacak iş programları lehine ırksal tercihin hafif biçimlerine direndiğini buldu. Hubert Humphrey'in biyografisi olarak bilsem de, 1968'deki yıkıcı kaybın Humphrey'i aynı yörüngeye gönderdiğini bilsem de, Kahlenberg'in nasıl olduğunu öğrenmek için şaşırdım.
Elit Liberal'in sıradan beyaz Amerikalılara kurban yapmak zorunda olduklarını söylediği bir politika -seçkinlerin kendilerinden büyük ölçüde muaf tutuldukları -tarihsel adaletsizlikleri telafi etmek için felakete davet edildi.
1992 seçimlerinden kısa bir süre önce, Kahlenberg'e göre Demokratik Stanley Greenberg, bu adaletsizlikler için “kişisel sorumluluk” olduğunu düşünen beyaz seçmenlerin kısmının “sıfır” olduğu sonucuna varmıştır. Greenberg, olumlu eylemi “tarihsel oranlar sorunu” olarak nitelendirdi – eski nesil Demokratlar için zorunlu okul -uzatma planları. Bill Clinton, 1992 seçimlerini yumuşak pedal çevirme ırksal çözümlerle kazandı. Ancak Başkan Kahlenberg sonuçlandırdığında, Clinton olumlu önlemler alarak sivil haklar gruplarını ödüllendirme ihtiyacı vardı.
Birçok muhafazakarın aksine, Kahlenberg, ırkın Amerikan yaşamındaki muazzam çıkıntısını ve dolayısıyla birçok renk öğrencisinin haksız dezavantajlarını kabul eder. Yazar, olumlu eylemin çirkin sırrı, çoğu siyah insanın burjuva olduğunu, soğuktaki beyaz veya Asyalı başvuru sahiplerinin çoğunun, önemli okul atıklarına rağmen başarılı olan işçi sınıfının öğrencileri olduğunu savunuyor. Daha az hak ediyor musunuz?
Kahlenberg uzun zamandır bu iki mal arasında seçim yapmak zorunda olmadığımızı savundu: Üniversiteler sosyo -ekonomik dezavantajı aşan öğrencilere sunacaklarsa, işçi sınıfının yeterli renk öğrencisinin çeşitli ırkları korumak ve aynı zamanda sınıf çeşitliliğini iyileştirmek için izin vereceklerdi.
Tam olarak bunu yapan birçok üniversite örneği sunar. Teksas olumlu önlemleri kaldırdığında, devlet bunun yerine devlet lisesinin ilk yüzde 10'unda tamamlanan öğrencileri onaylayan bir sistemi benimsedi. Sonuç, düşük gelirli siyah, İspanyol ve beyaz öğrencilerin ve işçi sınıfı öğrencilerinin amiral gemisi üniversitelerinden birine katılamamış bir akınıydı.
Üniversiteler neden savaşmaya devam etti? Daha fazla sınıf sınıfı için neden biraz daha az ırkçı bir çeşitlilik kabul etmediniz? Kahlenberg, engellerin ideolojikten daha yapılandırılmış olduğunu ileri sürüyor.
Birincisi, işçi sınıfında daha fazla işçiyi kabul etmek çok pahalıdır. Kahlenberg'in tercih ettiği üniversiteler artık çoğunlukla zengin (ve beyaz) ve plutokratların çocukları olan “miraslar” için dev tercihler vermezse, ekonomik yük daha büyük olurdu – potansiyel olarak temeller için büyük bir hit. İkincisi, ekonomik çeşitlilik cins çeşitliliği kadar görünür değildir ve bu nedenle kamuoyunda savunmak daha zordur.
Son olarak Kahlenberg, işçi sınıfına olan hor görmenin, üniversitenin seçkin bölgelerindeki bağnazlığın kabul edilebilir birkaç biçiminden biri olduğunu savunuyor. Yöneticiler, ırkçı ancak ekonomik olarak çeşitli olmayan bir kampüste tamamen iyidir. Kahlenberg, seçkin hukuk okullarında düşük gelirli öğrencilerin olumlu önlemlerden önce siyah öğrenciler kadar yeterince temsil edilmediğini gösteren bir çalışma alıntılar.
Yüksek Mahkeme davalarında, olumlu önlemlerin kaderinin belirlendiği “sınıf meseleleri” organize edilmiştir. Kahlenberg, gelişmeyi karmaşık olmayan bir iddiadan tazminat – “bize borçlu” olarak çeker – Justice Thurgood Marshall'ın söylediği gibi – onay memurlarının öğrencilere “artı faktör” öğrencilerine (uygulamada neredeyse her zaman ırkçı olan) vermelerine izin verildiği “çeşitliliğin” çok daha karanlık alanına.
Sürecin opaklığı, Kahlenberg'in sevgili alma materyali üzerinde bir dava olan Harvard'a karşı adil gelir için öğrenciler tarafından hedefledikleri maruziyetin parlaklığına asla dayanmaması gereken her türlü hesaplamaya yol açtı.
Harvard'ın teslim etmesi gereken veriler, kayıt departmanının “bütünlük, yardımseverlik, cesaret” ve diğer kişilik özelliklerindeki notları azaltarak Asyalıların sayısını azalttığını gösterdi – tıpkı Yahudi öğrencilerle çok daha bilgilendirici oldukları gibi. Sporcular ve miraslar ölçekte büyük bir başparmak, siyah öğrenciler daha küçük bir başparmak ve işçi sınıfının başvuru sahipleri neredeyse hiç yok.
“Miras Tercihleri”, Kahlenberg, “varlıklı beyaz başvuru sahiplerini, Harvard'ın ırkçı tercihler aracılığıyla siyah ve İspanyol öğrencilere koltuk atama çabaları bağlamında fedakarlıkları fedakarlık etmeleri için korumaya hazırladı.” Kaybedenler işçi sınıfının Asyalıları ve beyazlarıydı.
Tarihsel olarak muhafazakar bir üst mahkeme davacılara karar verdi. Bir uzman olarak hareket eden Kahlenberg, sevinçliydi, aynı zamanda müttefiki sadece Trump'ın hakimlerinin değil, aynı zamanda davayı getiren doğru gruptu. Sadece ırksal bilinçli için bir temsilci olarak önerilen bazı muhafazakarların, neutral ilaçlara karşı önerildiğini, ancak yargıçların hiçbirinin bu iddiayı bu iddiaya getirmediğinden ve güçlü bir çoğunluğun sonraki bir durumda cins -nötr bir sistem bırakmadığından emin olduğunu itiraf ediyor. Ancak bu yeni denge yeni bir Trump yönetimi altında ne kadar sürebilir? Tek alternatif yarış tercihleri veya hiç yoksa yazarımız soldaki eski arkadaşlarıyla geri atılmış olabilir.
“Sınıf önemli” olduğunu bildirmek zorundayım Genel olarak komik bir okuma var. Okuyucu, sosyal hareketliliğin önündeki engeller veya “Simülasyon 13” varsayımsal ırksal modeller hakkında “ulusal temsili 19 çalışma” hakkında bir pasajla karşılaşırsa gizlememelidir. Kahlenberg sevinçten daha fazlasını talimat vermek istiyor. Ancak cins ve sınıf hakkında çok acı tartışmamızın bir tarafı için ciddi, ölçülmüş ve adil bir argüman okumak istiyorsanız, bu sizin için olanıdır.
Sınıf işleri: Irksal tercihlerin ötesine geçme, eşitsizliği azaltma ve Amerikan üniversitelerinin gerçek çeşitliliğini oluşturma mücadelesi | Richard D. Kahlenberg tarafından | Kamuoyu | 368 s. | 32 $
Kasım ayında Donald Trump'ın merkezli Demokratlarını şaşırtıcı derecede geniş bir zafer getiren bir ders varsa, partiniz işçi sınıfının güvenini geri kazanmadıkça çoğunluk statüsüne geri dönmeyecektir. Beyaz ve beyaz değil, bu seçmenler, Demokratlarla adil bir şekilde birleştirdikleri veya birleştirmedikleri cinsin ve kimliğin dilini reddetti. Bu nedenle, partinin, çabalara 50 milyon dolar yatırım yapmayı planlayan bir süper pac sözleriyle “güvenilir bir işçi mesajı” üzerinde “geri kazanacağı” sürpriz değil.
Pratik olarak tüm yetişkin yaşamı için ırksal pozitif eylem sistemimizin siyahlara ve Demokrat Parti'ye karşı bir burjuva sınıfı veya iyi beslenen Demokrat Parti'ye uyarladığını iddia eden Richard D. Kahlenberg'e girin. Gemisi nihayet iki yıl önce Yüksek Mahkeme'nin olumlu önlemlerin Sivil Haklar Yasası ve 14. değişikliği ihlal ettiğine karar verdiği zaman geldi. Kahlenberg'in yeni kitabı “Class Matters”, tartışma konusundaki kişisel tarihi, zafer turu ve cins için değil, sınıfta liberal bir politika için ruhlu argümanıdır.
Bu zafer turunun tahrip edilmesi zor: Kahlenberg, girişiminden bu yana, üzüm bağlarındaki 1968 cumhurbaşkanlığı seçimlerinde, 1984 yılında Harvard'da Harvard'da yazılan üzüm bağlarındaki bağlarda işçi sınıfının önde gelen koalisyonunu yazdığını yazıyor. Kahlenberg, Kennedy'nin tüm işçi sınıfı Amerikalılara fayda sağlayacak iş programları lehine ırksal tercihin hafif biçimlerine direndiğini buldu. Hubert Humphrey'in biyografisi olarak bilsem de, 1968'deki yıkıcı kaybın Humphrey'i aynı yörüngeye gönderdiğini bilsem de, Kahlenberg'in nasıl olduğunu öğrenmek için şaşırdım.
Elit Liberal'in sıradan beyaz Amerikalılara kurban yapmak zorunda olduklarını söylediği bir politika -seçkinlerin kendilerinden büyük ölçüde muaf tutuldukları -tarihsel adaletsizlikleri telafi etmek için felakete davet edildi.
1992 seçimlerinden kısa bir süre önce, Kahlenberg'e göre Demokratik Stanley Greenberg, bu adaletsizlikler için “kişisel sorumluluk” olduğunu düşünen beyaz seçmenlerin kısmının “sıfır” olduğu sonucuna varmıştır. Greenberg, olumlu eylemi “tarihsel oranlar sorunu” olarak nitelendirdi – eski nesil Demokratlar için zorunlu okul -uzatma planları. Bill Clinton, 1992 seçimlerini yumuşak pedal çevirme ırksal çözümlerle kazandı. Ancak Başkan Kahlenberg sonuçlandırdığında, Clinton olumlu önlemler alarak sivil haklar gruplarını ödüllendirme ihtiyacı vardı.
Birçok muhafazakarın aksine, Kahlenberg, ırkın Amerikan yaşamındaki muazzam çıkıntısını ve dolayısıyla birçok renk öğrencisinin haksız dezavantajlarını kabul eder. Yazar, olumlu eylemin çirkin sırrı, çoğu siyah insanın burjuva olduğunu, soğuktaki beyaz veya Asyalı başvuru sahiplerinin çoğunun, önemli okul atıklarına rağmen başarılı olan işçi sınıfının öğrencileri olduğunu savunuyor. Daha az hak ediyor musunuz?
Kahlenberg uzun zamandır bu iki mal arasında seçim yapmak zorunda olmadığımızı savundu: Üniversiteler sosyo -ekonomik dezavantajı aşan öğrencilere sunacaklarsa, işçi sınıfının yeterli renk öğrencisinin çeşitli ırkları korumak ve aynı zamanda sınıf çeşitliliğini iyileştirmek için izin vereceklerdi.
Tam olarak bunu yapan birçok üniversite örneği sunar. Teksas olumlu önlemleri kaldırdığında, devlet bunun yerine devlet lisesinin ilk yüzde 10'unda tamamlanan öğrencileri onaylayan bir sistemi benimsedi. Sonuç, düşük gelirli siyah, İspanyol ve beyaz öğrencilerin ve işçi sınıfı öğrencilerinin amiral gemisi üniversitelerinden birine katılamamış bir akınıydı.
Üniversiteler neden savaşmaya devam etti? Daha fazla sınıf sınıfı için neden biraz daha az ırkçı bir çeşitlilik kabul etmediniz? Kahlenberg, engellerin ideolojikten daha yapılandırılmış olduğunu ileri sürüyor.
Birincisi, işçi sınıfında daha fazla işçiyi kabul etmek çok pahalıdır. Kahlenberg'in tercih ettiği üniversiteler artık çoğunlukla zengin (ve beyaz) ve plutokratların çocukları olan “miraslar” için dev tercihler vermezse, ekonomik yük daha büyük olurdu – potansiyel olarak temeller için büyük bir hit. İkincisi, ekonomik çeşitlilik cins çeşitliliği kadar görünür değildir ve bu nedenle kamuoyunda savunmak daha zordur.
Son olarak Kahlenberg, işçi sınıfına olan hor görmenin, üniversitenin seçkin bölgelerindeki bağnazlığın kabul edilebilir birkaç biçiminden biri olduğunu savunuyor. Yöneticiler, ırkçı ancak ekonomik olarak çeşitli olmayan bir kampüste tamamen iyidir. Kahlenberg, seçkin hukuk okullarında düşük gelirli öğrencilerin olumlu önlemlerden önce siyah öğrenciler kadar yeterince temsil edilmediğini gösteren bir çalışma alıntılar.
Yüksek Mahkeme davalarında, olumlu önlemlerin kaderinin belirlendiği “sınıf meseleleri” organize edilmiştir. Kahlenberg, gelişmeyi karmaşık olmayan bir iddiadan tazminat – “bize borçlu” olarak çeker – Justice Thurgood Marshall'ın söylediği gibi – onay memurlarının öğrencilere “artı faktör” öğrencilerine (uygulamada neredeyse her zaman ırkçı olan) vermelerine izin verildiği “çeşitliliğin” çok daha karanlık alanına.
Sürecin opaklığı, Kahlenberg'in sevgili alma materyali üzerinde bir dava olan Harvard'a karşı adil gelir için öğrenciler tarafından hedefledikleri maruziyetin parlaklığına asla dayanmaması gereken her türlü hesaplamaya yol açtı.
Harvard'ın teslim etmesi gereken veriler, kayıt departmanının “bütünlük, yardımseverlik, cesaret” ve diğer kişilik özelliklerindeki notları azaltarak Asyalıların sayısını azalttığını gösterdi – tıpkı Yahudi öğrencilerle çok daha bilgilendirici oldukları gibi. Sporcular ve miraslar ölçekte büyük bir başparmak, siyah öğrenciler daha küçük bir başparmak ve işçi sınıfının başvuru sahipleri neredeyse hiç yok.
“Miras Tercihleri”, Kahlenberg, “varlıklı beyaz başvuru sahiplerini, Harvard'ın ırkçı tercihler aracılığıyla siyah ve İspanyol öğrencilere koltuk atama çabaları bağlamında fedakarlıkları fedakarlık etmeleri için korumaya hazırladı.” Kaybedenler işçi sınıfının Asyalıları ve beyazlarıydı.
Tarihsel olarak muhafazakar bir üst mahkeme davacılara karar verdi. Bir uzman olarak hareket eden Kahlenberg, sevinçliydi, aynı zamanda müttefiki sadece Trump'ın hakimlerinin değil, aynı zamanda davayı getiren doğru gruptu. Sadece ırksal bilinçli için bir temsilci olarak önerilen bazı muhafazakarların, neutral ilaçlara karşı önerildiğini, ancak yargıçların hiçbirinin bu iddiayı bu iddiaya getirmediğinden ve güçlü bir çoğunluğun sonraki bir durumda cins -nötr bir sistem bırakmadığından emin olduğunu itiraf ediyor. Ancak bu yeni denge yeni bir Trump yönetimi altında ne kadar sürebilir? Tek alternatif yarış tercihleri veya hiç yoksa yazarımız soldaki eski arkadaşlarıyla geri atılmış olabilir.
“Sınıf önemli” olduğunu bildirmek zorundayım Genel olarak komik bir okuma var. Okuyucu, sosyal hareketliliğin önündeki engeller veya “Simülasyon 13” varsayımsal ırksal modeller hakkında “ulusal temsili 19 çalışma” hakkında bir pasajla karşılaşırsa gizlememelidir. Kahlenberg sevinçten daha fazlasını talimat vermek istiyor. Ancak cins ve sınıf hakkında çok acı tartışmamızın bir tarafı için ciddi, ölçülmüş ve adil bir argüman okumak istiyorsanız, bu sizin için olanıdır.
Sınıf işleri: Irksal tercihlerin ötesine geçme, eşitsizliği azaltma ve Amerikan üniversitelerinin gerçek çeşitliliğini oluşturma mücadelesi | Richard D. Kahlenberg tarafından | Kamuoyu | 368 s. | 32 $