amerikali
Aktif Üye
Lorne: “Saturday Night Live” ı icat eden adam, Susan Morrison tarafından
Amerika Birleşik Devletleri 38. Başkanı Gerald R. Ford, Michigan Üniversitesi'nde bir futbol yıldızıydı ve Susan Morrison “Lorne” a koyduğu gibi, “Saturday Night Live” ın yaratıcısı Lorne Michaels'ın yeni biyografisi. “,” Saturday Night Live “” “Fiziksel lütfu olan bir adam.” Beyaz Saray'ın benzersiz bir şekilde sakar bir sakini olandan başka bir şey hatırladığında, kısa yönetimi -1970'lerin ortalarında şovun ilk mevsimleriyle çakıştı. İzlenimler için bir komedyen ve Pratfall için bir yetenek olan Chevy Chase, Ford'u ebedi bir kayıpla yerçekimine karşı kilitlenen bir adam olarak ve bir Noel ağacı, bir basın toplantı podyumu ve oval kazası olarak oynadı.
Bu siyasi bir hiciv olarak sayılıyor mu? Ford ve ailesinin şakayı takdir ettiği bilinmektedir ve çoğu Amerikan başkanının en azından SNL tedavileriyle birlikte gülüyormuş gibi davranmıştır. Donald Trump bir istisnaydı, ancak öte yandan, şimdiye kadar organize edilmiş tek başarılı başkan adayı. George McGovern, Jesse Jackson, Steve Forbes ve John McCain, son cümlede ima edilen trivia sorusunun cevaplarıdır.
50 yıllık varlığının çoğunda, “SNL”, yanmayan fikir birliği ile tatlı bir noktaya itiraz etmek için provokasyon ve dikkat arasındaki ince sınırı aştı. 1960'ların kültürel ve sosyal isyanlarından sonra NBC'deydi, ancak bu on yılın en başından beri hem pop Fizzz ilgisini hem de karşı kültürel iyileşmesini kaybetmeye çalıştı. Radikal yaptığı şey, New Yorker'ın ustaca televizyon eleştirmeni Michael J. Arlen'den, “çoğu insanın yaşadığı gerçek, yüzen olmayan dünyadan.
İyi ve kötü mevsimler, Cumhuriyetçi ve Demokratik idareler ve personeldeki sayısız değişiklik sayesinde “SNL”, düşük performans olmayan komedi normalliği için bir barometreye hizmet etti. Serin ve alaycı, gerçeküstü ve aptalca, saat 11: 30'dan sonra kaldıklarında her yaştan gençleri yapacak ve YouTube'da yetişecekler) ve kesinlikle reklamverenleri ve ağları mutlu edecek kadar cesurdu.
Eskizler, çoğu film ve televizyonu tamamlayan yüzlerce yazar ve sanatçının komik hassasiyetini kırdı. Ancak bu şapın çoğu “SNL” nin bir adamın kişiliğine demir attığını kabul eder: Lorne Michael.
“SNL” nin önünde Michaels (1944'te Toronto'daki Lorne Lipowitz'de doğdu) şaka yazarı ve komedyen olarak mütevazı bir başarı ile çalıştı. Bu işleri şovda yapmıyor, ama aynı zamanda görünmez bir kuklacı veya meçhul ağ aparatı değil.
Gözlemlenen herkes Michael'ın kim olduğunu bilir -çözünmeyen patron, modern mizahın mistik Jedi, Hastanın Misfit Comics için final okulunun okul müdürü -ama şöhreti hem doğal, klişeleşmiş Kanada yayılmış modern medyası biraz paradoksal gelenekleri saklıyor . Bağımsız bir ünlüler mühendisi ve iyi bilinen bir isim olarak, Central Park West'teki evinden Rockefeller Center'daki ofisine bozulabilir.
“Lorne” de, New York editörü ve New York Observer'ın eski editörü Morrison, normalde kurucu babaları, kanonik yazarları ve dünya -tarihsel bilimsel dahileri düzenleyen biyografik anıt oluşturdu. Adil bir soru, öncü ve süpervizörün bu tür bir tedaviyi hak edip etmediği olabilir (film ve televizyon yapımcısı olarak kazançlı sayfa görünümleri ile).
Cevabın evet olduğu ortaya çıkması, büyük ölçüde Morrison'un gazetecilik pirzolalarına bir övgüdür. “Lorne” hızlı ve sağlam bir şekilde taşınır ve aslında neredeyse 650 sayfalık bir dergi profili Etwas'dır, bu da neredeyse sadece övgü olarak kastediyorum. (Son zamanlarda New Yorker'da standart bir profilin kisvesi içinde ortaya çıktı.)
Morrison, 80 yıl boyunca konunun temelinde kronolojik olarak uymuyor ve dergi yazarının teknolojisini şimdiki ve geçmiş arasında kesmeye uyarlıyor. Kitabın bölümleri, her biri bir bölümün nasıl buluştuğu hakkında duvarda bir raporla başlayan bir çalışma haftasının günlerine karşılık gelir.
2018 sonbaharında Kovid, Mid Trump ve ortaya çıkan bölümün unutulmaz doğası (Jonah Hill War sunucusu; Maggie Rogers müzikal konuktu; en komik eskiz MOPS için balmumu dahil) Morrison'un lehine çalışıyor. Temsil ettiği şey, park yerleri, değişiklikler, daha küçük toz ve birinci şahıs masajlarının az ya da çok tipik bir döngüsü gibi görünüyor. Michaels – Kimse ona Lorne'den başka bir şey demiyor – mevcut ve eski çalışanlar onu neyin işaretlediğini açıklamaya çalışırken, Koans, Notlar, Notlar, eski showbiz hikayeleri ve ara sıra kahkaha sunar. Toronto ve Los Angeles'taki erken yaşamına, üç evliliğine ve radyo kurumları boyunca uzun yürüyüşe geri döndüğümüzde daha fazla bilgi verilir.
“Lorne”, “Saturday Night Live” ın kapsamlı bir tarihi değildir. Tom Shales ve James Andrew Millers, 2002'de yayınlanan “New York'tan Live”, bir güncelleme kullanabilse bile hala bu nişleri dolduruyor. Morrison'un yakın tarihinin çok dikkat çekmediği değil. Dört yüz elli sayfa, hala doksanların başındayız, ancak bildiri merhametli. İki yollu hikayeniz, değişken bir endüstride genç bir adamın yükselişinin romantizm çalışmaları ile bir bölüm yapmak için kendi kendine yeten, sonsuz tekrarlanan dramayı kontrol eder. Bu tür hikayelerde kampanya hareket halindedir. 50 yaşına girdiğinde Michael bir doruğa değil, bir platoya ulaşmıştı. Farklı bir şekilde, farklı bir şekilde ifade etmek için, evi “SNL” de nasıl inşa ettiğini bulmak, onlarca yıllık bakım raporları boyunca okuduğundan daha ilginçtir.
Morrison'ın sayfalarında Michaels, ünlü iyi bilinen, hayranlık uyandıran ve bazen “gnomik olarak”, “anlaşılmaz” ve “uzak” gibi sıfatlarla çevrilidir. Kitabın sonunda, onun hakkında çok şey biliyorlar – alışkanlıkları, sosyal hayatı, tadı – ne hakkında olduğunu bilmeden.
Bu zorluk, başarısının sırrı olabilir. Morrison'a göre Michaels, New Yorker'ın yayıncısı William Shawn ve film ve tiyatro yönetmeni Mike Nichols arasında saydı. Türündeki her biri, yüzyılın ortalarında, Middlebrow'un esrarengiz bir avatarı olarak Manhattan merkezli Amerikan kültüründe. Kimse harika bir sanatçı değildi, ama her ikisinin de aynı zamanda rafine ve sağlam ana akım olan estetik içgüdüler tarafından korunan örnek kariyerleri vardı.
Michaels benzer bir dokunuşa sahip, snobbish değil, aynı zamanda tamamen popülist değil. Ağ televizyonu dünyasında bir ikonoklast olarak, değerlerinin son yaşayan düzenlemelerinden biri olacak kadar uzun sürdü. Gösteri işinin esnekliğinin bu bazen çılgın hikayesinden Morrison, uygun ayrılmış bir ahlakı çıkarır: “Su üstünde kalmayı öğrenirseniz ve şovun olacağını bildiğinizde harika olmasını beklemiyorsanız, Yukarı ve aşağı olacak, hayatta kalacaksınız. “
Lorn: “Cumartesi Gecesi Canlı” ı icat eden adam | Susan Morrison tarafından | Rastgele ev | 644 s. | 36 $
Amerika Birleşik Devletleri 38. Başkanı Gerald R. Ford, Michigan Üniversitesi'nde bir futbol yıldızıydı ve Susan Morrison “Lorne” a koyduğu gibi, “Saturday Night Live” ın yaratıcısı Lorne Michaels'ın yeni biyografisi. “,” Saturday Night Live “” “Fiziksel lütfu olan bir adam.” Beyaz Saray'ın benzersiz bir şekilde sakar bir sakini olandan başka bir şey hatırladığında, kısa yönetimi -1970'lerin ortalarında şovun ilk mevsimleriyle çakıştı. İzlenimler için bir komedyen ve Pratfall için bir yetenek olan Chevy Chase, Ford'u ebedi bir kayıpla yerçekimine karşı kilitlenen bir adam olarak ve bir Noel ağacı, bir basın toplantı podyumu ve oval kazası olarak oynadı.
Bu siyasi bir hiciv olarak sayılıyor mu? Ford ve ailesinin şakayı takdir ettiği bilinmektedir ve çoğu Amerikan başkanının en azından SNL tedavileriyle birlikte gülüyormuş gibi davranmıştır. Donald Trump bir istisnaydı, ancak öte yandan, şimdiye kadar organize edilmiş tek başarılı başkan adayı. George McGovern, Jesse Jackson, Steve Forbes ve John McCain, son cümlede ima edilen trivia sorusunun cevaplarıdır.
50 yıllık varlığının çoğunda, “SNL”, yanmayan fikir birliği ile tatlı bir noktaya itiraz etmek için provokasyon ve dikkat arasındaki ince sınırı aştı. 1960'ların kültürel ve sosyal isyanlarından sonra NBC'deydi, ancak bu on yılın en başından beri hem pop Fizzz ilgisini hem de karşı kültürel iyileşmesini kaybetmeye çalıştı. Radikal yaptığı şey, New Yorker'ın ustaca televizyon eleştirmeni Michael J. Arlen'den, “çoğu insanın yaşadığı gerçek, yüzen olmayan dünyadan.
İyi ve kötü mevsimler, Cumhuriyetçi ve Demokratik idareler ve personeldeki sayısız değişiklik sayesinde “SNL”, düşük performans olmayan komedi normalliği için bir barometreye hizmet etti. Serin ve alaycı, gerçeküstü ve aptalca, saat 11: 30'dan sonra kaldıklarında her yaştan gençleri yapacak ve YouTube'da yetişecekler) ve kesinlikle reklamverenleri ve ağları mutlu edecek kadar cesurdu.
Eskizler, çoğu film ve televizyonu tamamlayan yüzlerce yazar ve sanatçının komik hassasiyetini kırdı. Ancak bu şapın çoğu “SNL” nin bir adamın kişiliğine demir attığını kabul eder: Lorne Michael.
“SNL” nin önünde Michaels (1944'te Toronto'daki Lorne Lipowitz'de doğdu) şaka yazarı ve komedyen olarak mütevazı bir başarı ile çalıştı. Bu işleri şovda yapmıyor, ama aynı zamanda görünmez bir kuklacı veya meçhul ağ aparatı değil.
Gözlemlenen herkes Michael'ın kim olduğunu bilir -çözünmeyen patron, modern mizahın mistik Jedi, Hastanın Misfit Comics için final okulunun okul müdürü -ama şöhreti hem doğal, klişeleşmiş Kanada yayılmış modern medyası biraz paradoksal gelenekleri saklıyor . Bağımsız bir ünlüler mühendisi ve iyi bilinen bir isim olarak, Central Park West'teki evinden Rockefeller Center'daki ofisine bozulabilir.
“Lorne” de, New York editörü ve New York Observer'ın eski editörü Morrison, normalde kurucu babaları, kanonik yazarları ve dünya -tarihsel bilimsel dahileri düzenleyen biyografik anıt oluşturdu. Adil bir soru, öncü ve süpervizörün bu tür bir tedaviyi hak edip etmediği olabilir (film ve televizyon yapımcısı olarak kazançlı sayfa görünümleri ile).
Cevabın evet olduğu ortaya çıkması, büyük ölçüde Morrison'un gazetecilik pirzolalarına bir övgüdür. “Lorne” hızlı ve sağlam bir şekilde taşınır ve aslında neredeyse 650 sayfalık bir dergi profili Etwas'dır, bu da neredeyse sadece övgü olarak kastediyorum. (Son zamanlarda New Yorker'da standart bir profilin kisvesi içinde ortaya çıktı.)
Morrison, 80 yıl boyunca konunun temelinde kronolojik olarak uymuyor ve dergi yazarının teknolojisini şimdiki ve geçmiş arasında kesmeye uyarlıyor. Kitabın bölümleri, her biri bir bölümün nasıl buluştuğu hakkında duvarda bir raporla başlayan bir çalışma haftasının günlerine karşılık gelir.
2018 sonbaharında Kovid, Mid Trump ve ortaya çıkan bölümün unutulmaz doğası (Jonah Hill War sunucusu; Maggie Rogers müzikal konuktu; en komik eskiz MOPS için balmumu dahil) Morrison'un lehine çalışıyor. Temsil ettiği şey, park yerleri, değişiklikler, daha küçük toz ve birinci şahıs masajlarının az ya da çok tipik bir döngüsü gibi görünüyor. Michaels – Kimse ona Lorne'den başka bir şey demiyor – mevcut ve eski çalışanlar onu neyin işaretlediğini açıklamaya çalışırken, Koans, Notlar, Notlar, eski showbiz hikayeleri ve ara sıra kahkaha sunar. Toronto ve Los Angeles'taki erken yaşamına, üç evliliğine ve radyo kurumları boyunca uzun yürüyüşe geri döndüğümüzde daha fazla bilgi verilir.
“Lorne”, “Saturday Night Live” ın kapsamlı bir tarihi değildir. Tom Shales ve James Andrew Millers, 2002'de yayınlanan “New York'tan Live”, bir güncelleme kullanabilse bile hala bu nişleri dolduruyor. Morrison'un yakın tarihinin çok dikkat çekmediği değil. Dört yüz elli sayfa, hala doksanların başındayız, ancak bildiri merhametli. İki yollu hikayeniz, değişken bir endüstride genç bir adamın yükselişinin romantizm çalışmaları ile bir bölüm yapmak için kendi kendine yeten, sonsuz tekrarlanan dramayı kontrol eder. Bu tür hikayelerde kampanya hareket halindedir. 50 yaşına girdiğinde Michael bir doruğa değil, bir platoya ulaşmıştı. Farklı bir şekilde, farklı bir şekilde ifade etmek için, evi “SNL” de nasıl inşa ettiğini bulmak, onlarca yıllık bakım raporları boyunca okuduğundan daha ilginçtir.
Morrison'ın sayfalarında Michaels, ünlü iyi bilinen, hayranlık uyandıran ve bazen “gnomik olarak”, “anlaşılmaz” ve “uzak” gibi sıfatlarla çevrilidir. Kitabın sonunda, onun hakkında çok şey biliyorlar – alışkanlıkları, sosyal hayatı, tadı – ne hakkında olduğunu bilmeden.
Bu zorluk, başarısının sırrı olabilir. Morrison'a göre Michaels, New Yorker'ın yayıncısı William Shawn ve film ve tiyatro yönetmeni Mike Nichols arasında saydı. Türündeki her biri, yüzyılın ortalarında, Middlebrow'un esrarengiz bir avatarı olarak Manhattan merkezli Amerikan kültüründe. Kimse harika bir sanatçı değildi, ama her ikisinin de aynı zamanda rafine ve sağlam ana akım olan estetik içgüdüler tarafından korunan örnek kariyerleri vardı.
Michaels benzer bir dokunuşa sahip, snobbish değil, aynı zamanda tamamen popülist değil. Ağ televizyonu dünyasında bir ikonoklast olarak, değerlerinin son yaşayan düzenlemelerinden biri olacak kadar uzun sürdü. Gösteri işinin esnekliğinin bu bazen çılgın hikayesinden Morrison, uygun ayrılmış bir ahlakı çıkarır: “Su üstünde kalmayı öğrenirseniz ve şovun olacağını bildiğinizde harika olmasını beklemiyorsanız, Yukarı ve aşağı olacak, hayatta kalacaksınız. “
Lorn: “Cumartesi Gecesi Canlı” ı icat eden adam | Susan Morrison tarafından | Rastgele ev | 644 s. | 36 $