dunyadan
Aktif Üye
ROMANTİKWilliam Boyd tarafından
Romantikler zamanlarını aldı. On yüzyıl boyunca Batı’da yalnızca Tanrı vardı ve tüm sanat -güzelce aydınlatılmış dualar, devasa katedraller- onun etrafında dönüyordu. Sonra nihayet, 1300 civarında (özellikle Dante’de), insan yüzü sanatta yeniden ortaya çıktı, insan sadece kralın ve İsa’nın hizmetkarlarından daha fazlasıydı. Bundan sonra gelen şey, yalnızca geriye dönüp bakıldığında kaçınılmaz görünüyor: önce Rönesans’ın ateşli, canlandırıcı hümanizmi, ardından Aydınlanma’nın tartışmalı olarak daha da radikal bilimsel ve rasyonel ilerlemeleri.
O sırada romantikler geldi. Kilise ve devletin yekpare ortaçağ gücüne karşı nihai bir ahlaki isyanı temsil ediyorlardı – asıl önemli olanın, bu kurumların çok uzun süredir somutlaştırdığı bireysel ruh, bireyin özerkliği ve tutkusu, öznel duyguların özgünlüğü olduğuna inanıyorlardı. Belki de bu hareketin ürettiği en büyük sanatçı olan Goethe’nin ünlü bir şekilde yazdığı gibi, “Hissetmek her şeydir.”
William Boyd’un yeni romanı The Romantic’in başkahramanı Cashel Greville Ross da onlardan biri (adından da anlaşılacağı gibi). O, Boyd’un harika “yaşam yaratımlarından” bir diğeri, doğumdan ölüme musallat olan kurgusal bir karakter: 1799’da doğdu, bu tıka basa dolu sayfalar onu bir asker, yazar, gardiyan, çiftçi, Afrika’da bir kaşif yapıyor. , vb. Kalıcı bir kimlik arayışıyla durmaksızın dünyayı dolaşan Percy Bysshe Shelley, Byron’ın bir arkadaşı, İtalya’da bir diplomat ve daha fazlası için soluğu taşıyanlar.
Boyd, bu maceraları zorlayıcı bir hikayeye dönüştürüyor. Tabii ki, tarih çalışması büyük anlatıların basitliğinin ötesine geçtikçe, Romantizmin öncelikle zengin, beyaz erkeklere açık bir idealler dizisi olduğu açık hale geldi: Tam olarak özgürlük eksikliğine dayanan tam bir bireysel özgürlük iddiası. toplumun insan temelli bölümleri. Afrika’da İskoç bir anne babanın çocuğu olarak dünyaya gelen, (Kral Charles ile birlikte) Gordonstoun’da eğitim görmüş ve daha yakın zamanda Fransa’da bir Tony bağının sahibi olan Boyd, bu hikayedeki bu muammaya kayıtsız görünüyor. Bununla birlikte, bu nüans eksikliğine katlanmak isteyen bir okuyucu için Romantik, panoramik, kapsamlı bir ipliktir.
Romantikler zamanlarını aldı. On yüzyıl boyunca Batı’da yalnızca Tanrı vardı ve tüm sanat -güzelce aydınlatılmış dualar, devasa katedraller- onun etrafında dönüyordu. Sonra nihayet, 1300 civarında (özellikle Dante’de), insan yüzü sanatta yeniden ortaya çıktı, insan sadece kralın ve İsa’nın hizmetkarlarından daha fazlasıydı. Bundan sonra gelen şey, yalnızca geriye dönüp bakıldığında kaçınılmaz görünüyor: önce Rönesans’ın ateşli, canlandırıcı hümanizmi, ardından Aydınlanma’nın tartışmalı olarak daha da radikal bilimsel ve rasyonel ilerlemeleri.
O sırada romantikler geldi. Kilise ve devletin yekpare ortaçağ gücüne karşı nihai bir ahlaki isyanı temsil ediyorlardı – asıl önemli olanın, bu kurumların çok uzun süredir somutlaştırdığı bireysel ruh, bireyin özerkliği ve tutkusu, öznel duyguların özgünlüğü olduğuna inanıyorlardı. Belki de bu hareketin ürettiği en büyük sanatçı olan Goethe’nin ünlü bir şekilde yazdığı gibi, “Hissetmek her şeydir.”
William Boyd’un yeni romanı The Romantic’in başkahramanı Cashel Greville Ross da onlardan biri (adından da anlaşılacağı gibi). O, Boyd’un harika “yaşam yaratımlarından” bir diğeri, doğumdan ölüme musallat olan kurgusal bir karakter: 1799’da doğdu, bu tıka basa dolu sayfalar onu bir asker, yazar, gardiyan, çiftçi, Afrika’da bir kaşif yapıyor. , vb. Kalıcı bir kimlik arayışıyla durmaksızın dünyayı dolaşan Percy Bysshe Shelley, Byron’ın bir arkadaşı, İtalya’da bir diplomat ve daha fazlası için soluğu taşıyanlar.
Boyd, bu maceraları zorlayıcı bir hikayeye dönüştürüyor. Tabii ki, tarih çalışması büyük anlatıların basitliğinin ötesine geçtikçe, Romantizmin öncelikle zengin, beyaz erkeklere açık bir idealler dizisi olduğu açık hale geldi: Tam olarak özgürlük eksikliğine dayanan tam bir bireysel özgürlük iddiası. toplumun insan temelli bölümleri. Afrika’da İskoç bir anne babanın çocuğu olarak dünyaya gelen, (Kral Charles ile birlikte) Gordonstoun’da eğitim görmüş ve daha yakın zamanda Fransa’da bir Tony bağının sahibi olan Boyd, bu hikayedeki bu muammaya kayıtsız görünüyor. Bununla birlikte, bu nüans eksikliğine katlanmak isteyen bir okuyucu için Romantik, panoramik, kapsamlı bir ipliktir.