amerikali
Aktif Üye
Nadler daha sonra bizi savaştan sonra Montreal'e göç eden ve masöz olarak çalışan Sonja'nın annesi Fania ile tanıştırıyor. “Sadece biraz doğru yere basarsam,” diye düşünüyor, “geçmişte bir hasta, örneğin bombalarla patlayan veya yanan veya askerler tarafından saldırıya uğrayan bir odadan yapabilir.” Bu romanda her türlü odalar, duvarlar ve her türlü bölümler büyüktür. Küçük oğlu Musa'nın Naziler tarafından öldürüldüğü Fania, hala onun ağladığını duyuyor, “dairemin duvarından duvarın hemen ötesinde … ama ona ulaşmak için duvarlardan geçemiyorum.”
Üçüncü zaman çizelgesi, Musa'nın bir arkadaşının ruhu tarafından perili olan yetişkin bir versiyonunu içerir. Garip bir şekilde, Nadler hayalet hayatının bürokrasisini tanımlamak için çok fazla zaman harcıyor, sırrın her hissi sıkılıyor. Ve son zaman çizelgesi -kendini yüz yıllık Arnold'a gösteren ve yeniden keşfedilen kızı Sonja ile yaptığı mektup, zaman çizelgelerinin geçirgenliği hakkında çok fazla soru soruyor.
Nadler, bazen hoş bir şekilde üzülebilen ve başkalarını geçebilen bir resmi mistisizm kaydında yazıyor. Karakterleri sık sık wispy Sonderhoty'de konuşur ve “bir sırın her zaman garip bir kulağa ihtiyacı vardır, aksi takdirde sırrı kaybeder ve ölür” ya da “Birinin çok fazla görünmesini beklerseniz … bir deriden diğerine atlamak için gerçekten beklediğiniz şey.” Bazıları kabul edilebilir olabilir, ancak “Kaybolmak İçin Odalar” daki hemen hemen her karakter konuşuyor. Nadler gibi deneyimli bir yazar bile her zaman bir özlem haline gelemez veya Altermans'ı bir parabolde oyuncu olarak okumaktan Holokost'a kadar kurtaramaz.
Bununla birlikte, bu iddialı romanda derin duyguların anları var. Fanias bölümleri hareket ediyor ve Jiddishkeit ile dil sahipliği ortağı Pelt Hermann'ı dinlemek için tutarsız dünya binası ve kitabın karanlığından hoş bir rahatlama.
Auschwitz'in kurtuluşundan 80 yıl sonra bile, birçok Holokost -Survivor hala tamamen tekrar olma umuduyla yaşıyor, bu da Nadler'in amacı olabilir. Mutlu sonlar yok – sadece yasların sonsuz varyasyonları.
Üçüncü zaman çizelgesi, Musa'nın bir arkadaşının ruhu tarafından perili olan yetişkin bir versiyonunu içerir. Garip bir şekilde, Nadler hayalet hayatının bürokrasisini tanımlamak için çok fazla zaman harcıyor, sırrın her hissi sıkılıyor. Ve son zaman çizelgesi -kendini yüz yıllık Arnold'a gösteren ve yeniden keşfedilen kızı Sonja ile yaptığı mektup, zaman çizelgelerinin geçirgenliği hakkında çok fazla soru soruyor.
Nadler, bazen hoş bir şekilde üzülebilen ve başkalarını geçebilen bir resmi mistisizm kaydında yazıyor. Karakterleri sık sık wispy Sonderhoty'de konuşur ve “bir sırın her zaman garip bir kulağa ihtiyacı vardır, aksi takdirde sırrı kaybeder ve ölür” ya da “Birinin çok fazla görünmesini beklerseniz … bir deriden diğerine atlamak için gerçekten beklediğiniz şey.” Bazıları kabul edilebilir olabilir, ancak “Kaybolmak İçin Odalar” daki hemen hemen her karakter konuşuyor. Nadler gibi deneyimli bir yazar bile her zaman bir özlem haline gelemez veya Altermans'ı bir parabolde oyuncu olarak okumaktan Holokost'a kadar kurtaramaz.
Bununla birlikte, bu iddialı romanda derin duyguların anları var. Fanias bölümleri hareket ediyor ve Jiddishkeit ile dil sahipliği ortağı Pelt Hermann'ı dinlemek için tutarsız dünya binası ve kitabın karanlığından hoş bir rahatlama.
Auschwitz'in kurtuluşundan 80 yıl sonra bile, birçok Holokost -Survivor hala tamamen tekrar olma umuduyla yaşıyor, bu da Nadler'in amacı olabilir. Mutlu sonlar yok – sadece yasların sonsuz varyasyonları.