dunyadan
Aktif Üye
O zamana kadar Mozambik, on yıldan fazla sürecek ve bir milyondan fazla insanı öldürecek bir iç savaşa saplanmıştı. Couto savaş hakkında “Her şeyi değiştirdi” dedi. Hayal kırıklığı, yazılarına, hikaye anlatımının ayırt edici özelliği haline gelen bir ironi kattı.
Çığır açan romanı “Uyurgezerlik Ülkesi” İç Savaş’ın sona erdiği 1992 yılında vizyona giren film, yaşlı bir adam ve genç bir çocuğun başlarına gelen felaketlere anlam vermeye çalışan yaralı bir ulusta dolaşmasını konu alıyor. Sonuç vermeden biter.
Couto, kendisi ve iki erkek kardeşinin edebiyat ve sanatı teşvik etmek için bir vakıf kurduğu Maputo’da artan bir destek görüyor. Ancak yurtdışındaki ödüllere rağmen, Mozambik’in en prestijlisi olan José Craveirinha edebiyat ödülünü 2022’ye kadar alamadı.
Çağdaşlarının çoğu için, Couto’nun adından söz edilmesi hâlâ ülkenin en önemli tartışmalarından bazılarını gündeme getiriyor: Portekizlilerin rolü, sol ve 1980’lerin ortalarında solun nasıl terk edildiği ve kimlik hakkında.
Bağımsız Mozambik’te roman yayımlayan ilk kadınlardan biri olan Paulina Chiziane, bir akşam Maputo’nun tozlu varoşlarındaki bahçesinde büyük bir bira açarken, ülkenin edebiyat dünyasının da diğerleri gibi rekabetle bölünmüş olduğunu söyledi. kıskançlıklar
“Dışarıda bir şeyler düşünmeye ve hayal etmeye başlayan birçok insan var” dedi.
Couto için “O beyaz ve bir erkek, ben siyahi ve bir kadınım” dedi, ancak “birlikte yaşıyoruz.”
Chiziane, aynı çabanın parçası olduklarını söyledi. “Mozambik edebiyatı bir gün gelecek, benimle değil, Mia ile değil, ama bir gün.”
Kuto aynı fikirde. “Mitler inşa ediyoruz” dedi. “Bu ülkenin kendi temellerini oluşturmak için mitlere ihtiyacı var.” Duraksadı. “Hala bir ulus yaratma sürecindeyiz; bu farklı dilleri ve inançları bir araya getirebilen bir millet. Biz peygamberlerin temsilcileriyiz.”
Çığır açan romanı “Uyurgezerlik Ülkesi” İç Savaş’ın sona erdiği 1992 yılında vizyona giren film, yaşlı bir adam ve genç bir çocuğun başlarına gelen felaketlere anlam vermeye çalışan yaralı bir ulusta dolaşmasını konu alıyor. Sonuç vermeden biter.
Couto, kendisi ve iki erkek kardeşinin edebiyat ve sanatı teşvik etmek için bir vakıf kurduğu Maputo’da artan bir destek görüyor. Ancak yurtdışındaki ödüllere rağmen, Mozambik’in en prestijlisi olan José Craveirinha edebiyat ödülünü 2022’ye kadar alamadı.
Çağdaşlarının çoğu için, Couto’nun adından söz edilmesi hâlâ ülkenin en önemli tartışmalarından bazılarını gündeme getiriyor: Portekizlilerin rolü, sol ve 1980’lerin ortalarında solun nasıl terk edildiği ve kimlik hakkında.
Bağımsız Mozambik’te roman yayımlayan ilk kadınlardan biri olan Paulina Chiziane, bir akşam Maputo’nun tozlu varoşlarındaki bahçesinde büyük bir bira açarken, ülkenin edebiyat dünyasının da diğerleri gibi rekabetle bölünmüş olduğunu söyledi. kıskançlıklar
“Dışarıda bir şeyler düşünmeye ve hayal etmeye başlayan birçok insan var” dedi.
Couto için “O beyaz ve bir erkek, ben siyahi ve bir kadınım” dedi, ancak “birlikte yaşıyoruz.”
Chiziane, aynı çabanın parçası olduklarını söyledi. “Mozambik edebiyatı bir gün gelecek, benimle değil, Mia ile değil, ama bir gün.”
Kuto aynı fikirde. “Mitler inşa ediyoruz” dedi. “Bu ülkenin kendi temellerini oluşturmak için mitlere ihtiyacı var.” Duraksadı. “Hala bir ulus yaratma sürecindeyiz; bu farklı dilleri ve inançları bir araya getirebilen bir millet. Biz peygamberlerin temsilcileriyiz.”