amerikali
Üye
Sevgili okuyucular,
Anı patlamasından önce, barbar yeni sözcük “otokurmaca”nın henüz moda olmadığı zamanlarda, kurgu eserleri kişisel açıklamalarla flört ederken daha heyecan verici bir kelime dağarcığı kullanılıyordu. Hayatın gerçekleri “ince bir şekilde örtülmüştü”. Hikâyeler “yarı-otografik”ti, dedikodu değerleri Fransızca terimin ima ettiği gibi roma à nota anahtarı. Birisinin, muhtemelen yazarın kulağınıza şunu fısıldadığını hayal edebilirsiniz: “Ama onun kim olduğunu biliyor musun? Gerçekten olmalı …”
Belli bir ölçüde kendini teşhir etmek (her şeyi tamamen açığa vurmamak ama tamamen giyinik de kalmamak) romanın işinin bir parçasıydı. Kişisel deneyimleri kurgu olarak yeniden yazmak, travmayı işlemenin, intikam almanın veya duygusal kaosu kontrol altına almanın bir yolu olabilir. Bazı romanlar malzemeyi dönüştürmek ve eseri göstermek için çok çalışırlar. Diğerleri, aşağıdaki ikisi gibi, yapaylık pelerinini hafifçe giyerler ve okuyucularla bir yakınlık yaratırlar ve bu da beraberinde bir miktar şehvet duygusu getirir. Bunu gerçekten bilmemiz mi gerekiyor? Sürekli TMI çağında, alçakgönüllülüğün başlı başına bir ihlal olabileceğinin hatırlatılması güzel.
Ve kim bir başkasının aile sırlarını öğrenmek istemez ki; özellikle de bu kişi esprili, zarif ve son derece dürüst biriyse? Diğer insanların ebeveynleri harika canavarlar olabilir ve onları bu şekilde tasvir etmek Oedipal isyanı ve evlat sadakatini birleştirir. Bu kitaplarda saygılı çocuklar durumu tersine çevirip korkunç, acınası ve unutulmaz karakterler yaratıyorlar.
—AO
Merrill, 1950'lerde ve 1960'larda şair olarak ün kazandı. Babası Charles, aracılık şirketi Merrill Lynch'in kurucusuydu; evlilikleri ve boşanmaları 20. yüzyılın ilk yarısında toplumsal ayrımların demirbaşı olan, muazzam zenginliğe ve nüfuza sahip bir adamdı. James Merrill'in yaşamı boyunca yayımladığı iki romandan ilki olan bu ince romanda (her ikisi de Merrill'in oyunlarıyla birlikte 2002'de bir antolojide yayımlandı), Charles, akut kalp problemleri olan, zorlu bir büyücü olan Benjamin Tanning'e dönüşüyor ve kronik kadın sorunları.
Oğlu Francis, babasına bakmak için Roma'daki kalışını kısa keser ve kendisini Hamptons'ta kokteyllerle, nesiller boyu aşağılamayla ve aşırı derecede örtbas edilen cinsel entrikalarla dolu bir ménage'de bulur. Aşağıda, sanki Edith Wharton, Patricia Highsmith ve Marquis de Sade bir salon oyunu için bir araya gelmiş gibi, üst sınıf tavırlarını konu alan, kesinlikle kötü tonlara sahip bir komedi var.
Merrill'in A Different Person (1993) adlı anı kitabını veya Langdon Hammer'ın kapsamlı biyografisini okuyanlar birçok karakter ve olayı tanıyacaktır. Patrik dışında belki de en dikkat çekici olanı, Papa Merrill'in kahramanca bir büstünü yapmakla görevlendirilen gösterişli bir heykeltıraş olan Guitou Knoop'tur (Seraglio'daki Xenia). Ancak uyaralım: Kendi kendine uygulanan şok edici bir şiddet eylemi, romanı ön otokurgudan Gotik psikodrama alanına fırlatır. Her ne kadar başından beri öyle olsa da.
İsterseniz okuyun: Chintz, Cinzano, Soğutulmuş Istakoz, Çin Tarzı
Şuradan temin edilebilir: Zengin bekar amcanın yazlık evi; New England'ın pek de harap olmayan bir sahil kasabasında özenle seçilmiş ikinci el bir kitapçı
“Öfkeliler” kaydeden Janet Hobhouse
Kurgu, 1992
Hobhouse'un ölümünden sonra yayımlanan romanının ciltli kopyasının arka kapağında, kitabı “olağanüstü bir ahlaki ve edebi başarı” olarak öven Philip Roth'un coşkulu bir tanıtım yazısı var. Kitabın yaklaşık üçte ikisinde, yeni evli ve New York'ta yaşayan anlatıcı Helen, alt kattaki komşusu, Jack adında tanınmış bir romancı olan ve kendisine güçlü bir fiziksel ve kişilik benzerliği taşıyan bir ilişki başlatır. ..Philip Roth.
Hobhouse, Roth'un kahramanlarından biri olan Kafka'ya göz kırparak “Onun orucuna hayran kaldım” diye yazıyor. “Onun taş gibi yalnızlığına ve kendi kendine yeterliliğine hayran kaldım. İhtiyaçlarının küçüklüğüne, rutinlerinin tutarlılığına hayran kaldım: ağırlık antrenmanı, akşam koşuları, erken geceleri. Şu anki yalnızlığının ve depresyonunun tüm belirtilerini, kahramanca ve örnek alınacak kararlar olarak yorumluyorum.”
Helen ve Jack'in flörtleri, ince perdeyi korumak için, kısa ve akılda kalıcı bir bölüm. Bildungsroman birkaç kuşağı kapsayan anaerkil bir destan halinde paketlenmiştir. Hobhouse, resmi tarihte marjinalleştirilmiş olabilecek kadınlara, eşlere ve annelere odaklanarak bir ailenin servetinin yükseliş ve düşüşünün izini sürüyor.
Helen'in büyük büyükannesi, Edith Wharton'u (Wharton onun Yahudi mirasını tiksindirici bulsa bile) takdir edebilecek türden baskıcı bir New York dul eşi Mirabel ile başlıyor. Ancak ana figür, Mirabel'in, işten işe ve erkekten erkeğe sürüklenirken kendi kızını istikrarsız koşullarda büyüten, kendi annesi ve teyzeleri aile servetinin elinden kaçmasına izin verirken potansiyelini çarçur eden torunu Bett'tir.
Betts'in hikayesi son derece üzücü ve inanılmaz bir acıma, öfke ve şefkat karışımıyla anlatılıyor. Hobhouse'un hikayesi de üzücü: 40'lı yaşlarında yumurtalık kanserinden öldüğünde sanat üzerine üç roman ve iki kitabın daha yazarıydı ve The Furies henüz tam olarak bitmedi. Onun ikinci kişiliği Helen, hastalığını ve aynı zamanda acı çeken insanlar için kullanılan standart sözcük olan dayanıklılığın çok ötesine geçen bir tür sakin, algısal netliği paylaşıyor. Roth buna kalite diyor şevk – italikler ona ait – ve bunu bu kadar çok ve bu kadar korkunç koşullarda gösteren çok fazla kitap bilmiyorum.
İsterseniz okuyun: Dawn Powell, Mary McCarthy, Eve Babitz. Lisa Halliday'in “Asimetri” eseriyle karşılaştırın ve karşılaştırın.
Şuradan temin edilebilir: Kullanılmış bir kitapçıda ya da New York Review Classics'te, 2004'te Daphne Merkin'in anlayışlı bir girişiyle yeniden basıldı.
Abone olduğunuz için teşekkür ederiz
Haberler kitaplarına veya okuma önerilerimize daha derinlemesine dalın.
Okuduklarınızı beğendiyseniz lütfen tavsiye edin. Buradan kayıt olabilirsiniz. Abonelere özel tüm bültenlerimizi burada bulabilirsiniz.
Dostça bir hatırlatma: Kitaplar için yerel kütüphanenize göz atın! Birçok kütüphane, kopyaları çevrimiçi olarak rezerve etmenize olanak sağlar.
Anı patlamasından önce, barbar yeni sözcük “otokurmaca”nın henüz moda olmadığı zamanlarda, kurgu eserleri kişisel açıklamalarla flört ederken daha heyecan verici bir kelime dağarcığı kullanılıyordu. Hayatın gerçekleri “ince bir şekilde örtülmüştü”. Hikâyeler “yarı-otografik”ti, dedikodu değerleri Fransızca terimin ima ettiği gibi roma à nota anahtarı. Birisinin, muhtemelen yazarın kulağınıza şunu fısıldadığını hayal edebilirsiniz: “Ama onun kim olduğunu biliyor musun? Gerçekten olmalı …”
Belli bir ölçüde kendini teşhir etmek (her şeyi tamamen açığa vurmamak ama tamamen giyinik de kalmamak) romanın işinin bir parçasıydı. Kişisel deneyimleri kurgu olarak yeniden yazmak, travmayı işlemenin, intikam almanın veya duygusal kaosu kontrol altına almanın bir yolu olabilir. Bazı romanlar malzemeyi dönüştürmek ve eseri göstermek için çok çalışırlar. Diğerleri, aşağıdaki ikisi gibi, yapaylık pelerinini hafifçe giyerler ve okuyucularla bir yakınlık yaratırlar ve bu da beraberinde bir miktar şehvet duygusu getirir. Bunu gerçekten bilmemiz mi gerekiyor? Sürekli TMI çağında, alçakgönüllülüğün başlı başına bir ihlal olabileceğinin hatırlatılması güzel.
Ve kim bir başkasının aile sırlarını öğrenmek istemez ki; özellikle de bu kişi esprili, zarif ve son derece dürüst biriyse? Diğer insanların ebeveynleri harika canavarlar olabilir ve onları bu şekilde tasvir etmek Oedipal isyanı ve evlat sadakatini birleştirir. Bu kitaplarda saygılı çocuklar durumu tersine çevirip korkunç, acınası ve unutulmaz karakterler yaratıyorlar.
—AO
Merrill, 1950'lerde ve 1960'larda şair olarak ün kazandı. Babası Charles, aracılık şirketi Merrill Lynch'in kurucusuydu; evlilikleri ve boşanmaları 20. yüzyılın ilk yarısında toplumsal ayrımların demirbaşı olan, muazzam zenginliğe ve nüfuza sahip bir adamdı. James Merrill'in yaşamı boyunca yayımladığı iki romandan ilki olan bu ince romanda (her ikisi de Merrill'in oyunlarıyla birlikte 2002'de bir antolojide yayımlandı), Charles, akut kalp problemleri olan, zorlu bir büyücü olan Benjamin Tanning'e dönüşüyor ve kronik kadın sorunları.
Oğlu Francis, babasına bakmak için Roma'daki kalışını kısa keser ve kendisini Hamptons'ta kokteyllerle, nesiller boyu aşağılamayla ve aşırı derecede örtbas edilen cinsel entrikalarla dolu bir ménage'de bulur. Aşağıda, sanki Edith Wharton, Patricia Highsmith ve Marquis de Sade bir salon oyunu için bir araya gelmiş gibi, üst sınıf tavırlarını konu alan, kesinlikle kötü tonlara sahip bir komedi var.
Merrill'in A Different Person (1993) adlı anı kitabını veya Langdon Hammer'ın kapsamlı biyografisini okuyanlar birçok karakter ve olayı tanıyacaktır. Patrik dışında belki de en dikkat çekici olanı, Papa Merrill'in kahramanca bir büstünü yapmakla görevlendirilen gösterişli bir heykeltıraş olan Guitou Knoop'tur (Seraglio'daki Xenia). Ancak uyaralım: Kendi kendine uygulanan şok edici bir şiddet eylemi, romanı ön otokurgudan Gotik psikodrama alanına fırlatır. Her ne kadar başından beri öyle olsa da.
İsterseniz okuyun: Chintz, Cinzano, Soğutulmuş Istakoz, Çin Tarzı
Şuradan temin edilebilir: Zengin bekar amcanın yazlık evi; New England'ın pek de harap olmayan bir sahil kasabasında özenle seçilmiş ikinci el bir kitapçı
“Öfkeliler” kaydeden Janet Hobhouse
Kurgu, 1992
Hobhouse'un ölümünden sonra yayımlanan romanının ciltli kopyasının arka kapağında, kitabı “olağanüstü bir ahlaki ve edebi başarı” olarak öven Philip Roth'un coşkulu bir tanıtım yazısı var. Kitabın yaklaşık üçte ikisinde, yeni evli ve New York'ta yaşayan anlatıcı Helen, alt kattaki komşusu, Jack adında tanınmış bir romancı olan ve kendisine güçlü bir fiziksel ve kişilik benzerliği taşıyan bir ilişki başlatır. ..Philip Roth.
Hobhouse, Roth'un kahramanlarından biri olan Kafka'ya göz kırparak “Onun orucuna hayran kaldım” diye yazıyor. “Onun taş gibi yalnızlığına ve kendi kendine yeterliliğine hayran kaldım. İhtiyaçlarının küçüklüğüne, rutinlerinin tutarlılığına hayran kaldım: ağırlık antrenmanı, akşam koşuları, erken geceleri. Şu anki yalnızlığının ve depresyonunun tüm belirtilerini, kahramanca ve örnek alınacak kararlar olarak yorumluyorum.”
Helen ve Jack'in flörtleri, ince perdeyi korumak için, kısa ve akılda kalıcı bir bölüm. Bildungsroman birkaç kuşağı kapsayan anaerkil bir destan halinde paketlenmiştir. Hobhouse, resmi tarihte marjinalleştirilmiş olabilecek kadınlara, eşlere ve annelere odaklanarak bir ailenin servetinin yükseliş ve düşüşünün izini sürüyor.
Helen'in büyük büyükannesi, Edith Wharton'u (Wharton onun Yahudi mirasını tiksindirici bulsa bile) takdir edebilecek türden baskıcı bir New York dul eşi Mirabel ile başlıyor. Ancak ana figür, Mirabel'in, işten işe ve erkekten erkeğe sürüklenirken kendi kızını istikrarsız koşullarda büyüten, kendi annesi ve teyzeleri aile servetinin elinden kaçmasına izin verirken potansiyelini çarçur eden torunu Bett'tir.
Betts'in hikayesi son derece üzücü ve inanılmaz bir acıma, öfke ve şefkat karışımıyla anlatılıyor. Hobhouse'un hikayesi de üzücü: 40'lı yaşlarında yumurtalık kanserinden öldüğünde sanat üzerine üç roman ve iki kitabın daha yazarıydı ve The Furies henüz tam olarak bitmedi. Onun ikinci kişiliği Helen, hastalığını ve aynı zamanda acı çeken insanlar için kullanılan standart sözcük olan dayanıklılığın çok ötesine geçen bir tür sakin, algısal netliği paylaşıyor. Roth buna kalite diyor şevk – italikler ona ait – ve bunu bu kadar çok ve bu kadar korkunç koşullarda gösteren çok fazla kitap bilmiyorum.
İsterseniz okuyun: Dawn Powell, Mary McCarthy, Eve Babitz. Lisa Halliday'in “Asimetri” eseriyle karşılaştırın ve karşılaştırın.
Şuradan temin edilebilir: Kullanılmış bir kitapçıda ya da New York Review Classics'te, 2004'te Daphne Merkin'in anlayışlı bir girişiyle yeniden basıldı.
Abone olduğunuz için teşekkür ederiz
Haberler kitaplarına veya okuma önerilerimize daha derinlemesine dalın.
Okuduklarınızı beğendiyseniz lütfen tavsiye edin. Buradan kayıt olabilirsiniz. Abonelere özel tüm bültenlerimizi burada bulabilirsiniz.
Dostça bir hatırlatma: Kitaplar için yerel kütüphanenize göz atın! Birçok kütüphane, kopyaları çevrimiçi olarak rezerve etmenize olanak sağlar.